MARGARİTA

“Türkçe dilden iyi bilmiyorum anlamıyorum. Çünku ilk ne zaman yatili işine çaliştim, bebeke baktim. Çocukun anne babası benden Rusca dil istedi. O yüzden Türkçe yoktu, zaman boz boz gitti benim için. 39 yaşında ben. Üç tane oğlan çocik var orada, Batum’da, 21, 17, 7. Onlar memlekette anne bakıyor. İkisi benim ovlan tiyatro kazandı, şarkı yapıyor, üniversite, orada. Üniversite pahali çok, küçük ovlan özel okula verdim, o da çok pahali. Dört buçuk sene önce geldim buraya, sizin memlekete. Çünkü neden? Teşekür ederim ben, çünkü yabanci için şans veriyor burası. İşin için, bi şey yapmak için şans lazım. Çok seviyorum İstanbul. Niye çünkü benim memlekete Batum’a benziyor. Deniz var. Aklim gidiyor benim denize. Ama dört senedir burada ben. Sadece bu sene gittim denize. Bu gördüğün suratımda bu gülüyor, ama bu makyaj ama o dışta, içimde başka bi şey var. Kimse bilmez Rita’nın sıkıntı ne? Çünkü kimseye söylemiycem, çünkü herkesin kendi problem var. Ben sabah 9 akşam 9 çalışıyorum. Yemek yapıyorum burada, kafede. Şimdi servis yok. Evlere var. Türk yemekler. Çorba, mercimek, yayla, ezogelin, domates, şehriye. Hepsini öğrendim. Sonra kuru fasulye, pilav, börek, balık, patates kızartma, türlü. Bunları yapıyorum. Önceden dolardı. Ben yatıli kaldım ilk 4,5 sene önce 700 dolar aldım. Şimdi ama dolar uçtu. Kimse vermiyor. 4500 lira alıyorum. Benim burada ihtiyaç sadece kahve, sigara. Yemek para vermiyorum, kira vermiyorum. Giysi çok seviyorum ama beş liraya, 10 liraya. Bütün para yolluyorum memlekete. İzin benim 10 günde bir. Ama yatıli değil şimdi. Arkadaşların evi var Libadiye’de, bana şimdi yardım et yapıyor, kira almıyor. Burası bizim için gelmek kolay. Yakin çünkü. Vize var, üç ay burada, üç ay orada. Benim için kolay. Başka memlekete ben gidemem. Çünkü mesela İtalya’ya kim gitti, en az beş sene kimse gelmiyor. Ben öyle yapamam. Ben hep üç dört ay sonra gidiyorum çociklara, aileye. Şimdi ama 9 ay oldu virüsten, özledim çok. Beş sene altı sene başka memlekette kalmak? Yok olmaz benim için. Biz Gürci insanlar aile hep büyük. Ben sonra mecbur geldim buraya. Koca ilk başta çok kizdı. Biz 21 sene beraber ama mecbur çalışıcan, mecbur, iş yok Gürcide. O zaman geldim ben. Benim ismim yaz ama. Bilsinler Margarita burada çalışıyor aile için, çociklar için. Margarita güçli kadın, kendi aile için.” İstanbul/2020