"Emekli olunca tazminatımın üzerine biraz kredi çekip Tuzla’dan bi oda bi salon stüdyo daire aldım. İçine beyaz eşyasını, mobilyalarını koyup kiraya vermeye başladım. 11 ay önce hostes kiracım çıkınca bi güvenlik görevlisi tuttu. 850 liralık kirayı sadece bir ay ödedi. Sonraki 10 ay boyunca hiç kira ödemedi. Hep bi mazeret ileri sürdü. “Oğlum hasta, babam... Continue Reading →
"Ben güzellik uzmanıyım. Büyük bi güzellik merkezinde çalışıyorum. İlk pandemi başladığında bütün randevularımız iptal oldu, herkes korktu ama şimdi işlerimiz çok açıldı. Ben bir haftadır ilk defa öğle yemeğine çıktım. Yoksa hep klinikte ayakta atıştırmaca, yemeğe bile vakit yok çünkü. Bizim merkez medikal estetik üzerine yani cerrahi müdahale yok. Doktorlarımız medikal estetik branşında uzman kişiler.... Continue Reading →
"Benim iki yaş küçüğümdü ama görsen onu abi zannedersin. Masaya oturuşu, kalkışı, tavırları falan böyle acayip karizması yüksekti. Beni falan beğenmezdi yani. Mühendis olmak falan karşılığı yoktu onun lügatında. Alemci, deli fişek, dediğim dedik bi adamdı. Ben son bakım evinde midesinde tüp, böyle erimiş gitmiş halini görünce inanamıyordum. Yatağa, Serdar’a benzer birini koymuşlar sanki. Yani... Continue Reading →
“Ben yorgun bi kadınım, hem bedenen yorgunum hem de ruhen. 79 yaşındayım. Bi kanser ameliyatı, bi de beyin ameliyatı geçirdim. Oğlum yurtdışında. Khk’lı olduğu için Türkiye’ye gelemiyor. 4 yıldır görmedim. Bu çok zor. En büyük yorgunluğum bu. Aslında ablam ve kızımla çok yakın oturuyoruz. Tarabya’da ablamla apartmanlarımız yan yana. Kızımla da aramızda 200- 250 metre... Continue Reading →
“ Ben kendimi şifacı olarak tanımlıyorum. Şifacılar özellikle kadındır. Çünkü kadın doğurur, emzirir, hamur açar, yoğurt mayalar, yakı yakar, hasta bakar, dikiş diker. Yani kadın aslında dünyanın yaşanılır yer olması için uğraşır. O yüzden de şifacıdır. Ortaçağda bu kadınların büyük kısmı cadı diye yaftalanarak yakılmış. Benim yaptığım daha çok insanlara kendi güçlerinin farkına varmalarını sağlamak,... Continue Reading →
"Doğma büyüme İstanbulluyum ama üniversiteyi Ankara’da okudum. Ümit de oradan ev arkadaşım. 4 erkek o zaman aynı evde kalıyorduk. Yeme içme işleriyle Ümit ilgiliydi daha çok. Midesine en düşkün oydu çünkü. Bana da kızardı epey ; “hocam herkes az çok bi işin ucundan tutuyor bi tek sen Oblomov gibi hiçbir şeyi umursamıyorsun” diye. Aslında haklı... Continue Reading →
“Gaziosmanpaşa, Sarıgöl’de oturuyorum. 650 tele ev kirası veriyorum. İki göz oda. Doğalgaz falan yok. Sobayla ısınıyoruz. O zaten daha ucuza geliyo. 50 teleye bi torba kömür alıyorum üç gün yakıyorum. Önceden mahallede hep bizden insanlar vardı, yani hep Romanlar. Şimdi ama epeydir Kürtler de var. Onların adetleri, dilleri başka bizim başka. Burası başka mahallelere benzemez,... Continue Reading →
“ Hep negatif, ama her şeyde. Dört dörtlük sofra kurarsın “bu yemeklerin tuzu az” der. Tuz getirirsin “Kaya tuzu olsaydı daha iyi olurdu”der. Mesela şuraya gidelim dersin “ şimdi olmaz çok trafik olur” der. Balkona çamaşır asarım “yağmur inecek galiba” der. Önceden altından daha kolay kalkıyordum ama şimdi ikimiz de evde dip dibeyiz. Hapşırsa corona... Continue Reading →
“ Epeydir bi alacağım vardı. Yabancım da değil kirvemin amca oğlu. Aralık başı gibi aradı “ kardeş buraya gelirsen bazı işler var beraber görelim, benim borcu da kapatalım” falan dedi. “Arabayla gelirsen daha güzel olur, lazım olacak” falan. Kalktık gittik iş başka çıktı. Uzun lafın kısası bunun da bi alacağı var adam da bu gibi... Continue Reading →
“ Okuldan geçen sene mezun oldum. İşte yaklaşık 7-8 aydır iş arıyorum. O arada da yazın evlendik. Ama tam coronaya denk geldik. Pazarlama okudum, İngilizcem iyi. Yazın istediğim maaş olarak 3500 diyordum şimdi 4000 diyorum. Elime geçecek net için diyorum yani. Dün akşam mesela bi şirket başvurum için keyz gönderdi. O kadar zor ki yani... Continue Reading →
YEDİTEPE'DEN PORTRELER 