TEPE SERSEMİ

“El kadar çocuğu aktivite aptalı yaptılar. Benim oğlum zaten hanımcı, dayıları da böyle hep, onlara çekmiş. Gelinim de ne duyarsa, ne okursa sürüklüyor çocuğu. Evde de daha çocukken bile rahatı yoktu çocuğun. Yok İnce motor becerisi, yok kas çalışması bi sürü saçmalık. Şimdi bu ara tatilde yok yaprak toplama günü, yok pastacılık kursu günü, Dolmabahçe günü, kodlama şeysi, konuşma terapisi, o, bu derken aptal oldu çocuk. Okulu sevemedi zaten, zorlanıyor. Ben çocuk şöyle pijaması kıçından sarkarak evinin içinde hiçbir şey yapmadan dolansın, bi kendine gelsin diyorum. Ne bileyim bi yakasından düşün şu çocuğun. Benim bildiğim çocuk evde kendi kendine oyalanır, meşgale yaratır, ister televizyon izler, ister oyun oynar, evinde olmanın tadını çıkarır. Ha bire ha bire dürtmezsin çocuğu. Bu lazım çocuğa. Bunlar ama öyle değil. Her şeyi programlı çocuğun. Bi robot düşün hani, aynı öyle. O tablette oyun saati bile azıcık geçsin bi araba psikoloji zırvası. Aktiviteyle şaşırttılar, tepe sersemi yaptılar çocuğu. Kafası karışıyor onca yüklemeden. Biraz kekelemesi var. Şimdi terapi aldırıyorlar. Boşuna bence. Beynini karmakarış ediyorlar çocuğun. Yükle yükle her şeyi nasıl çıkaracak çocuk, nasıl anlatacak. Anlatamıyor İşte. Kafası o kadar kalabalık ki, o karmaşayı dile döndüremiyor çocuk. Çok ağır konuşması, arkadaşları gülüyorlar diye okulu da istemiyor. Ben oğluma dedim “oğlum bana bırakın 3-4 gün, şu çocuk bi keyfince burnunu karıştıra karıştıra, sümüğünü duvarlara süre süre bi hayal kursun, koltuk desenlerine bakarak kafasından film çıkarsın, sen öyleydin” dedim diye bana gönül koydu. Öyleydi hakikaten duvar sıvasındaki çatlaktan hikaye kurar anlatırdı; “Şu leke korsan, bu leke gemi, bak esirleri topluyorlar” falan. Böyle gelişir zihin, kendi kendine gelişir. Bohça gibi atıyorlar çocuğu servise, çocuk uyuyor daha, her gün her gün. Bi de Cumartesi Spora yazdırmış, Pazar da dın dın piyano, konuşma terapisi falan. Spora gidecek çocuk var gitmeyecek çocuk var. Bu çocuk gitmez. Ben görüyorum narin çocuk, eskiden biz marazlı derdik. Her şeye alerjik, toz havalansa hasta. Bi yatırıp esneye esneye uyutmuyorlar çocuğu ki kafası kendine gelsin. Tavuk gibi bakıyor çocuk sersem sersem. Bunları az az diyorum ama, hepsini birden söylesem benden kötüsü olmaz. Kıyamıyorum ziyan ediyorlar çocuğu” İstanbul/ 2021