TASARIMCI KİM?

“Benim içimde hep bi arayış oldu. Ne olduğunu bilmediğim bi şeyi aradım hep. O yüzden hani “mutlu musun?” diyene değilim diyorum. Bu duygusal şantaj gibi de algılanabiliyor ama değil. Ayrıldığım kız arkadaşım işte “bunu söyleyerek manipülasyon yapıyorsun, bende benden beklediklerini veremiyormuş duygusu yaratıyorsun. Bu yüzen kendimi yetersiz hissediyorum” falan diyordu. Ayrılma sebebimiz de bi bakıma bu oldu. Okey öyledir ama naturam böyle. O yüzden çok çeşitli ortamlarda beni duygusal olarak tatmin edecek, yani bana “hah bak işte bu yaşam sebebi olabilir” diyecek şeyler aradım. Dini bi takım ortamlar olsun, spiritüel ya da işte müzik yapılacak ortamlar olsun, değişik kafa yapacağın marjinal ortamlar olsun çok yalpalandım. 34 yaşındayım artık kabul ettim bu tatminsizliği. Kesmiyor beni yani aşk meşk de kesmiyor. Öyle bi dalganın üstünde de kalamıyorum. Yani ilk başta bi yükselme falan oluyor ama sonrası bu da boş beleş iş kafasına geliyorum. Benim çünkü kafamda bi sebep sonuç ilişkisi var. Bi aralar reankarnasyon mevzusu çok kafamı kurcalıyordu yani bi tek orada böyle kuvvetli bi ışık yandı. Defalarca bedenlenmede, farklı hayatlar yaşamada bi tekamül olabilir gibisinden. Ama sonra “tasarımcı kim?” sorusu kapıyı çalıyor. Eğer tanrıysa o zaman niye tekamül etmiş insanı tek seferde yaratmıyor da beden beden, deneyim deneyim gezdiriyor sorusuna takıldım. Bu sorular hep devam ediyor. Yani neticede ben boşa yaşıyorum duygusunu aşamadım. İş falan da boş geliyor. Zaten şimdi bu coronada iş miş bulamazsın. Hadi buldun seni asgari ücretle tepene binerek çalıştıracak. Bi ton yol, trafik şu bu. Ben kız arkadaşımdan ayrıldığımdan beri babanemle yaşıyorum. Çok seyrek dışarı çıkıyorum. Evde de işte oyun, film öyle takılıyorum. Neticede her şey boş.” İstanbul/2020