PLÜTON’UN AHI

“Geçen bayram annem eve bile sokmadı, s*ktiri çekti kapıdan. “Abinin borcunu ödemeden kapıdan giremezsin” diye. Mevzumuz bu yani. Hep ittir kaktır, yok sayma, falan. Değerimizi biz bildiremedik ama. Ben en küçüğüm, iki abim var. Onların işleri gıcır. Ben adam olamadım. Onların nazarında ama. Bilmiyorum belki de olamamışımdır ama sıkıntı yok yani, öyleyse öyledir yani Eyvallah. Madem olay böyle dönüyor biz de işimizi öyle görürüz ama aile bu değil yani, bu tüccarlık. mevzuu abimden aldığım bi borç vardı. İş battı, bam güm öyle yani. 25 bin aldım önce abimden bi, sonra da işte bi 20 daha. Üç arkadaş kuruyemiş işi yapacaktık. Logo mogo, ofis, cart curt hepsi gıcırdı aslında. Ufak ufak piyasaya girecektik. Sonra biri fena yamukluk yaptı, çakıldık yani. Bu yani şimdi ailemin beni kapı dışarı edip, yüzüme bakmadıkları. Ben de o zaman sayıyorum şimdi bak, 1 – ikisi de Anadolu lisesinde okudu, ben meslekte. Büyüğü 6 ay İngiltere’ye yolladılar. Ben Kapıkule’den çıkmadım daha, yaşım da 36 yani. 2- büyük abim evlenirken babam o zaman emekli olmuştu al diye çat emekli ikramiyesini koydu. Eve girdi onunla. 3- Küçük abim evlendiğinde Silivri’deki yazlığı sattı annem, kendi üzerineydi çoğunu ona verdi yani, bana da verdi ama az yani. Ben evlenirken n’oldu ama “aaa kusura bakma sana bi şey kalmadı”. Bunu demediler belki ama budur yani olay. Hisseli tarla verdiler. Budur yani. Bunlar şimdi kayıtlı, hadi bakalım ne diyecekler? Adam olamamışsam da eyvallah yani. Değerimiz bilinmediğindendir belki. Ben de bayram mesajı yazdım, anneme, babama işte bi de onların has oğullarına dedim ki “Cürmü kadar yer yakanın bile ahı tutar. Plüton küçük diye gezegenlikten çıkarıldı, sonra bak dünyanın yüzü gülmedi. Hepinize mutlu bayramlar.” Geçen üç bira çaktıktan sonra yazdım bunu notlara. Aynen böyle çaaaat diye yapıştırıcam bayram sabahı hepsine.” İstanbul/2020