DİP BALIĞI

Bugün sabah 6’da kalktım kapıcıdan önce apartmandaki bütün katların sabah servisi için torbaya attıkları paraları topladım. Önümüzdeki ay maaşı alır almaz tulumba tatlısı alıp dağıtıcam apartmana, öyle ödeşicez. Bunu yaparken “bak yapabiliyorum” diyorum kendime, çünkü artık kendime saygım kalmadı. Maaş bitti, on lira çıktı eski montun cebinden o kadar. Kamera filan yok zaten apartmanda da olsa bile umurum değil artık. Gece ampul çaktı sabah yaptım. Dibi buldun mu orada kafa bi dünya yaşıyorsun. Ondan evvel her anlamda çok tırmaladım, çok gurur yaptım, hayal, hüsran, battım çıktım falan. Şu noktada kendimden beklentim her anlamda sıfır. Daha beter ne olacak diyosun. Utanma falan geçti o fasıllar. Torbalardan 155 lira para yaptım. İnternetim kesikti önce onu yatırdım sonra ne zamandır canım kıymalı kır pidesi çekiyordu, ayranla iki pide yedim, bi kupon yaptım, bi de ekmek, cola, ton balığı aldım. Şimdi biraz turlayıp eve gidicem sonra iki cipralex içip yatıcam. Bu işte hayat. Yaklaşık 14 aydır böyle dip balıkları gibi yaşıyorum. Alıştım artık. Bugünü kurtardık ölmezsek yarına bakıcaz” İstanbul/ 2020