“Kaan’dan haber aldık. Hastaneye Rıza bey bırakmıştı. Onu aramışlar sabah. Fatih Eğitim Araştırma, Lütfi Kırdar’a sevketmiş. Covid bölümüme yatırmışlar. Ben de iki kuzeni vardı, babası Rahmi bey ölmeden evvel telefonlarını bırakmıştı “ Atilla genelde yurtdışında olur pek bulamazsınız ama diğer kuzeni Nihan aklı başında, şefkatli bi kızdır. Benim arkamdan gerek olursa Kaan için onları arayabilirsiniz”... Continue Reading →
" Yılbaşından hemen önceydi. Kızım, akşam kapıdan girdi, baktım bir şey var. Anladım hemen. Yüzünden belli. Çarşamba pazarı gibi. "Ne oldu?" diye kabartıyorum tabii ama yemeğimizi yiyesiye kadar tek laf yok. Sonra tabii baklayı çıkardı ağzından. 42 yıldır anca sağ olduğunu öğrenebildiğimiz adam; babaları hastanedeymiş. İsveç mi? İsviçre mi? işte orada bi yerde. İkisini hep... Continue Reading →
“Barış imzacısı olduktan ve üniversiteyle ilişkim kesildikten sonra aslında benim bildiğim anlamda ekonomi üretme yolum kapandı. Ama bir diğer yandan da biz buna alışkın bir nesiliz. Bu yüzden bir önceki neslin, proletarya dediğimiz sınıfsal karakterini taşımıyoruz. Biz, Prekarya denilen bir kuşağın temsilcileriyiz. Dolayısıyla işsiz kalmak, bırakılmak, atılmak vs gibi durumlara antremanlıyız. Yeniden yeniden ekonomi alanları... Continue Reading →
“10. Sınıftayım. Lise 2’ye gidiyorum. Okul hayatım çok iyi. Biraz şans bana güldü diyebilirim yani. Orta dereceli bir puanla şu an fen lisesinde okuyorum. Büyüyünce psikiyatr olmayı düşünmüştüm ama çevremdekiler falan o bölüm sayısala giriyor dediler. Benim de sayısalım fazla iyi değil ondan dolayı polise kaydım. Küçüklüğümden beri silah kullanmayı, aksiyon dolu maceraları falan... Continue Reading →
“Ben İstanbul’u satın almak istiyorum. Çünkü Fatih satın almış, ben niye almayayım değil mi? Ben de o zaman adam olurum valla. Çoluğuma çocuğuma kalır. Üç tane çocuğum var. Yeter di mi? Biraz Haydarpaşa ‘da okudum oradan hapishaneye düştüm. Paşakapısı’na.. sonra Bayrampaşa’da da yattım. Ben yaramazdım. Sonra evlendim işte.. 46 senelik evliyim. İyi ki evlenmişim. Bana bakıyor.... Continue Reading →
"Bir ay sonra nasipse Dubai’ye gideceğim. Orada da aynı bu işi yapacağım, macun işini. Osmanlı macunu işini yapacağım. Altı sene oldu bu işe başlayalı. Bir arkadaşım tavsiye etti. Ben şahsen Urfalı’yım. Buraya İstanbul’a geldim. Başka işlerde çalıştım bir ara. Sonra arkadaşım bu işi tavsiye etti. Ben de çıkarttım bu macunu. Altı senedir bu işi yapıyorum. Macunlarımı... Continue Reading →
"Şu an hayatımın sonbaharındayım. Aslında hayattan beklediklerimi hemen hemen aldım . Mutluluğu insanın kendi yaratması lazım sonuçta. Kimse sana mutluluk ekemez. Dizimde kireçlenme var mesela bugün çok ağrıyor ama yine de dışarıya çıktım. Önce yemeğimi yaptım ama. Zeytinyağlı Ispanakla, tavuk sote. Baktım tavuk varmış dolapta, hadi şunu soğan, biber falan kavurayım dedim.. Yanına da... Continue Reading →
YEDİTEPE'DEN PORTRELER 