“Mart başı beyin kanaması geçirdim. Hastaneye götürdüklerinde tansiyonum 24 müş. Gene işte böyle sinirlendirip kahırlandırmıştı beni. Hiç yüzümü güldürmedi hiçç. Böyle bi eli sıkılık görülmemiştir. Avucunda sıkıp posasını yalıyor. Dün yüz lira aldım masraf cüzdanından hemen görmüş hemennn. Adımlarımı takip ediyor evde. Bugün çıkıyorum arkamdan sesleniyor “dün yüz lira almıştın bugünü de düne sayacaksın Şule... Continue Reading →
“Ben babama tapardım. Allah bu deseler inanırdım o derece. O zaman babamla çalışıyorduk. Askerden gelmişim, işim hazır, evim hazır. Düzenimiz iyiydi yani. Kumaş toptancılığı yapıyorduk. Altlı üstü dairelerimiz. Evlendik işte sonra. Şimdi yukarda Allah var benim hanımım dört dörtlük bi bayandır. Anlaşmamız olmadı, görücü usulü oldu ama düzenimiz iyiydi. Sonra kızım oldu. Bi gün evdeyim... Continue Reading →
“Ben erkekler arasında sınıfın en kısalarından dördüncü falanımdır. Kısayım yani yapacak bi şey yok. Üzülmüyorum ama. Ben 1.35 falanımdır tam bilmiyorum da yani. Ölçülmüştüm geçen ay mıydı yaz mıydı ne, o zaman 1.31 falan çıkmıştım. Kaç ay geçti biraz daha uzamışımdır. Aynı kalacak halim yok. Ama Tuna, Mehmet Ali, Barış.. eee bi de Berke mesela... Continue Reading →
“Benim beklentilerim ilk söyleyince tuhaf gelebilir belki. 29 yaşındayım, çok iyi bir üniversiteden mezunum, işim falan iyi. Yalnız yaşıyorum. Ben en içte olmak istediğim şeyi hiçbir arkadaşıma söylemedim. Ailem de bilmez. Ben köle olmayı seviyorum ve bi efendi arıyorum. Son efendime üç yıl, iki ay, 11 gün hizmet ettim. Sonra bana benden sıkıldığını, artık bi... Continue Reading →
“Ben aşı olmadım, hes kodu da almadım. Tercihtir bunlar bana göre. Dayatılamaz yani. Hes koduyla devlet beni takip edecek, bütün bilgilerimi depolayacak, nerede kiminle görüştüm kayıt tutacak.. Ne hakla ya ? İnsan haklarına aykırı bu. Ben mecbur tutulduğundan beri yakınlarımın özel arabası dışında taşıt kullanmadım. Tatile gitmedim, Taksim tarafına bile geçmedim hes kodu problemi yaşamamak... Continue Reading →
"Emekli olunca tazminatımın üzerine biraz kredi çekip Tuzla’dan bi oda bi salon stüdyo daire aldım. İçine beyaz eşyasını, mobilyalarını koyup kiraya vermeye başladım. 11 ay önce hostes kiracım çıkınca bi güvenlik görevlisi tuttu. 850 liralık kirayı sadece bir ay ödedi. Sonraki 10 ay boyunca hiç kira ödemedi. Hep bi mazeret ileri sürdü. “Oğlum hasta, babam... Continue Reading →
"Ben güzellik uzmanıyım. Büyük bi güzellik merkezinde çalışıyorum. İlk pandemi başladığında bütün randevularımız iptal oldu, herkes korktu ama şimdi işlerimiz çok açıldı. Ben bir haftadır ilk defa öğle yemeğine çıktım. Yoksa hep klinikte ayakta atıştırmaca, yemeğe bile vakit yok çünkü. Bizim merkez medikal estetik üzerine yani cerrahi müdahale yok. Doktorlarımız medikal estetik branşında uzman kişiler.... Continue Reading →
"Hiçbi ortam yoktu zaten dışarıya çıkacağımız oturacağımız falan biz de evlerde toplandık daha çok. Benim hikayem de öyle başladı. Tuba diye bi arkadaşım var Yenisahra’da ayrı eve çıktı. Çok bunalmıştım evde. Aradım İşte Tuba’yı işten “sana geleyim çok kastı ortam, akşam Sinem’le Mert’i de çağırırız” diye. O da “tamam, o zaman sen de anahtar var... Continue Reading →
"Benim iki yaş küçüğümdü ama görsen onu abi zannedersin. Masaya oturuşu, kalkışı, tavırları falan böyle acayip karizması yüksekti. Beni falan beğenmezdi yani. Mühendis olmak falan karşılığı yoktu onun lügatında. Alemci, deli fişek, dediğim dedik bi adamdı. Ben son bakım evinde midesinde tüp, böyle erimiş gitmiş halini görünce inanamıyordum. Yatağa, Serdar’a benzer birini koymuşlar sanki. Yani... Continue Reading →
“Ben yorgun bi kadınım, hem bedenen yorgunum hem de ruhen. 79 yaşındayım. Bi kanser ameliyatı, bi de beyin ameliyatı geçirdim. Oğlum yurtdışında. Khk’lı olduğu için Türkiye’ye gelemiyor. 4 yıldır görmedim. Bu çok zor. En büyük yorgunluğum bu. Aslında ablam ve kızımla çok yakın oturuyoruz. Tarabya’da ablamla apartmanlarımız yan yana. Kızımla da aramızda 200- 250 metre... Continue Reading →
YEDİTEPE'DEN PORTRELER 