MÜKEMMEL ANNE PERFORMANSI

“4 sene önce eşimden boşandım. Şu an 43 yaşındayım. Boşandığımdan beri herkesin benden beklediği mükemmel anne olmam. Biri 14 diğeri 11 yaşında iki çocuğum var, benimle yaşıyorlar. Ben toplum tarafından iyi öğretmen, iyi anne, iyi evlat, iyi arkadaş vs vs olmak için sırtına semer vurulmuş bi kadınım. Hiç kimse çocuklarımın babalarından iyi baba olmasını beklemiyor ama benden bekliyor. Adam beni defalarca aldattı, dünya kadar borç taktı, çocuklarının boğazından boşandığınızdan beri beş lirası geçmiş değildir ama kimse ona laf söylemiyor. Çok doluyum… Ben bu yaz iki hafta erkek arkadaşımla tatile gittim diye kendi annem dahil herkes bana yükleniyor. Sen annesin sen annesin sen annesin! Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum artık. Kimse bana cebinde para var mı yok mu? Bunca işin altından nasıl kalkıyorsun moralin nasıl sana nasıl yardım edebiliriz diye sormuyor, herkes had bildirme, nasihat verme derdinde. Yani bi istifa olsa, bi makama falan verilse ben bu kutsal annelikten istifa edicem. Ben de insanım, hatalarımla, doğrularımla insanım. Yani bi kadın anne oluyorsa “ben bundan sonra her ne olursa olsun mükemmel olucam, bi hatam olursa boynum kıldan ince” diye amel defterine imza atmıyor. Maalesef bize bunu giydirmişler. Annem geliyor mesela dolaba bakıyor hemen akıl veriyor “ kızım sadece makarna çorba olur mu? Hafta sonu evdeydin niye yemek yapıp dolaba atmadın çocuklar için, sen annesin” diyor. Arkadaşlarım biraz moralim bozuk olsa “ senin güçlü olman lazım ki çocukların etkilenmesin” diyor. Ya böyle saysam bitmez.. Geçen gün kendime pazarda bi çanta beğendim, 70 lira. Aldım eve geldim gece uyutmadı suçluluk duygusu. Bu nasıl bi şey? Ama eski kocam, çocukların babası ayrıldığımızdan beri lay lay lom. Hiç sanmıyorum biri çıkıp ta ona “sen babasın çocuklarını düşünmelisin” desin. Hiç sanmıyorum. Artık ben yoruldum. Yani mükemmel olmaya çalışmak yordu çok beni. Ben artık bu mükemmellik performansını gösteremiycem.” İstanbul/2021