DİKENLİ TAÇ

“Ankara’yı oldum olası sevmem. Ne zaman gitsem başıma bi iş gelir. Çalıştığım şirketin merkezi orada olduğu için de mecbur iki ayda bir gidiyorum. Bi seferinde mesela durduk yerde bileğimi burktum. Ondan önceki gidişte evin anahtarlarını kaybettim. Gece ikide döndüm ara tara anahtar yok, eşimi uyandırdım. Valla ne var bilmiyorum? Ben onu sevmiyorum diye o da mı bana gıcık gidiyor napıyor? Evvelki gün de ohh işim bitti başıma bela gelmeden nihayet İstanbul’a dönüyorum diye sevine sevine geliyorum Ankara çıkışta benzin almak için durdum. Yarım depo benzin koydurucam hesapta, adam pompayı taktı ben de lavaboya gittim. Döndüm geldim ki arabanın altı benzin gölü olmuş. Bu pahalılıkta düşün pompanın bilezik bozulmuş benzin şakır şakır dışarı akmış. Kaç kişinin başına gelir bu? Binde bir olacak iş. Pompacı görünce yüz göz gitti. “Abi ben bunu ödeyemem hesap senin” diyo bana acıklı acıklı. 150 liralık benzin komple yerde, arabanın deposundan bütün taşmış. Acayip gerildim. Eşim bankacı, ben dijital medya sektöründeyim bi yaşında oğlumuz var. İkimiz de çalışıyoruz ucu ucuna yetiştiriyoruz. Evin kirası 3800. Elektrik, su, internet derken bi şey kalmıyor. Yani diycem 150 lira öyle zart diye vereceğim para değil. Ben olur da dışarda bi çay bi kahve içince bile eşime aileme karşı vicdan azabı duyuyorum. Yani onların hakkını keyfe vermiş gibi. Düşün yani 150 lira yere akmış, ziyan olmuş benzine vericem. Ama adam diyo ki “abi illa benden keserler, boğazımdan çekerler gene alırlar bu parayı”. İçim el vermedi “ bana ne?” Diyemedim, gidip yarısını ödedim, yarısı için de “ benzin pompasının bilezik bozukmuş arkadaşın da suçu değil, lütfen kesmeyin” diye rica ettim. Artık 75 lirayı keserler mi yoksa sineye mi çekerler bilmiyorum ama içim rahatladı en azından. Fakat bunu iki gündür düşünüyorum. Ben o parayı bu maddi sıkıntıyla niye ödedim? Sonuçta benim olayda hiçbir suçum yok. Bilezik kilidi bozuksa ya istasyonun ya da pompacının suçudur. Yani olayın görünürde benimle ilgisi yok. Ama en azından yarısını ödeyerek pompacıyla kader birliği yapmış oldum, akşam rahat uyudum. Sonuçta içlerinde benim de olduğum bazılarımız için hayatın süzgeci hep vicdanımız, bu tuhaf olayda olduğu gibi başımıza ne gelirse illa o vicdan süzgecinden geçecek. O yüzden bence benim gibiler için hayat ekonomik olarak hep zor geçecek. Bizden mesela ne patron olur, ne yönetici olur, para kazanamayız biz. Bu İşte bence tipik solcu zafiyeti. Yapacak bi şey yok ama.. biz de dikenli bi taç gibi bu vicdanı başımızın üzerinde taşıyacaz. Bizi onlardan ayıran da bu vicdan olacak.” İstanbul/2021