KAPI KOLU PRENSİ

“Hiçbi ortam yoktu zaten dışarıya çıkacağımız oturacağımız falan biz de evlerde toplandık daha çok. Benim hikayem de öyle başladı. Tuba diye bi arkadaşım var Yenisahra’da ayrı eve çıktı. Çok bunalmıştım evde. Aradım İşte Tuba’yı işten “sana geleyim çok kastı ortam, akşam Sinem’le Mert’i de çağırırız” diye. O da “tamam, o zaman sen de anahtar var zaten git biraz evi topla, mutfak çok kötü, ben de akşam gelirken bi şeyler alırım” dedi. Ben de gittim üstümü bile çıkarmadan salona süpürgeyi çektim, güya süpürücem. Tuba’nın da çok tatlı yumuş bi kedisi var o içeriye girmesin diye de salonun kapısını çektim ama tabii bi şey unuttum salon kapısının kolu içerden çalışmıyor, sadece dışardan açılıyor. Gene de zihni sinir projeler üretip bayağı uğraştım ama olmadı. Saat ikiden akşam sekiz sekiz buçuğa kadar mümkün değil salonda kalamam. Tuba’yı aradım, o da İşte “kendine çekip kolu kaldır, sonra it” falan bi sürü şey söylüyor ama hiçbiriyle olmadı. Sonra Tuba’nın aklına marketteki çocuk geldi “ kapının anahtarı yanında mı?” diye sordu, Dedim “yanımda üstümü bile çıkarmamıştım, anahtar elimde direkt salona girdim” “O zaman ben, bizim evlere servis yapan marketi arayayım eğer Fırat oradaysa apartmanın önüne gelir sen pencereden ona anahtarı atarsın o da gelip seni çıkarır” dedi. Yani normalde ben böyle şeylerden çekinirim. Çünkü tanımıyorsun sonuçta, yani eğer kötü niyetliyse ortam çok uygun. Ama Tuba; “çok düzgün bi çocuk, manganda değil, abisinin marketinde takılıyo” falan diye konuşunca “olur” dedim. İşte demek Eros okunu hazırlıyormuş bizim için. Fırat’la biz daha penceren birbirimizi gördük böyle elektrik ışığı gibi bi şey çaktı aramızda. Ciddiyim yani bu şaka abartı falan değil. Böyle çok kısa bi an vızzzt diye şimşek çakması gibi düşün öyle bi şey oldu. İyi ki kapı kolu bozukmuş yoksa beyaz atlı prensimi bulamayacakmışım diyorum şimdi“ İstanbul/2021