DEME ÖYLE JANA, DEME ÖYLE

“ İki buçuk senedir ben Türkiye’de, İstanbul’da. İkona resim yapıyorum, başka resimler de yapıyorum. Athena’da, Fıransiya’da başka başka yerlerde personal sergiler yaptım. 9 tane benim sergi var Gürcistan’da. Şimdi ben burada kahvede garson. Her gun için 130 lira. 1300 tele ev kirası var benim. Benim orda iki çocuk var. 14, 12 yaş. Kiz çocik, oğlan çocik. Ben üç, üç yani. Yani 33 yaşında. Ben oraya çok para göndermiyorum, çok harcama var burada benim çünkü. Benim anne gönderiyor benim çocikler için. Anne İtalya’da çalışıyor, Milan’da oturuyor, vatandaş orada. Gürcistan’da iş yok şimdi çok kirizis var. Benim ablalar da orada, İtalya’da. Ben Türkiye’de sergi açmak istiyor, ama bilmiyor benim teknoloci isterler burada? Sadece Hıristiyan resimler değil başka resimler de yapıyor, keçe ile. Burada keçe kultür az. Ben 13 yaş orada girdim manastır. Anne İtalya’daydı o zaman. Sonra anne geldi benim İtalya’dan bana kızdı “Jana gel ne işin var orada şöyle böyle” beni çıkardı oradan. Sonra evlendi ben hemen, sonra iki çocik oldu benim, sonra ayrıldi kocadan. En son ben 1,5 sene önce gitti memleket. Çok kotü bi şey oldu bizim evde, orada… onun için gitti. İnanamıyor ben hala. Benim İtalya’daki abla iki çocik, iki oğlan çocik intihar etti kendini. 23, 21 yaş iki oğlan çocik…. Bu nasıl oldu? Bimiyor hala biz. Onları giydirdik biz, yatırdık bizim ev. Görsen böyle sanki yaşıyorlar. Herkes geldi herkes öptü onları. Bilmiyoruz neden? Bu Tanrı’nın işi olamaz. Ben onun için şimdi bazen kızıyor Allah’a; “niçin yaptın ?” diyorum. Arkadaşlar bana diyor “deme öle Jana, deme öle”. Kızıyorum Allah’a; “Niye!! niye !!” Sonra benim aile gene “deme öle Jana deme öle”. O oğlan çocikler öyle güzel, öyle iyi. Bizim ailenin en kıymetli çocikleri. Önce kardeş astı boğazdan kendini. İşte abisi de düşkün ona çok. O Polonya’da yaşıyordu, evliydi. Öğreniyor İşte kardeşin intihar etti hastanede ama yaşamayacak diye. 8 kat aşağı atıyor kendini. Bir gün arayla. Küçük yazmış mektup bırakmış, resim atmış herkese, diyor ki; “ben 21 yaşındayım ama hiçbir şey yapamadim, yaşamam anlamsız” Sen küçük bi oğlan çocik, 21 yaşta ne yapabilirsin ki? Biz de öldük. Papazi bizim diyor o küçük için, “Gigi için cennete hiç gitmeyecek. Çünkü düşünmüş yapmış” Ama diyor ki papazi abi için, Giorgi için ;”ona kavuşacaksınız cennette, çünkü o düşünmeden yaptı, aklı karıştı, kardeşi için yaptı”. O zaman benim abla yaşıyor hala ona kavuşmak için… Para problem hiç yok, sağlık problem hiç yok, herkes Gigi, Giorgi şöyle böyle çok severler. Niye böyle oldu. O zamandan beri benim kafa karışık. Niye bizim aile için böyle büyuk bi ceza? Duramazsın evde. Şimdi de herkes suç atıyor herkese, “senin yüzünden, senin yüzünden! Ablaya benim diyorlar en çok “yoktun yanlarında İtalya’daydın, öldü çocikların, annesiz kaldılar ondan” diye. Ama küçük çocikler değildi ki onlar. Şimdi benim abla yaşamıyor. Bilmiyor o kim? adı ne? Nerede oturuyor? Kimse yaşamıyor artık bizim evde. O yüzden ben gitmeyecek oraya, kalacak burada ” İstanbul/ 2021