ÖNÜMÜZ BAHAR PERİHAN

“Bundan önce de satış sorumlusu olarak çalışıyordum. Ama orası çok daha büyük bi yerdi. Çok kalabalık oluyordu. İhracat fazlası çalışıyordu. Üç kişi çalışıyorduk. Bu virüs başladığında çok korktum hemen ayrıldım. Aslında çok acele karar verdim yani çünkü ihtiyacım vardı işe. Hemen 20 gün sonra falan burada işe başladım. Gene asgari ücret ama burada yemek yok. Orada hemen esnaf lokantası vardı, iş yerinin sahibi orasıyla anlaşmıştı tabldot yiyorduk oradan. Ama burası da eve yakın. Tek otobüsle geliyorum. Fakat buradaki en büyük sorunum üşümek. Kemiklerim donuyor. Bazen öyle oluyor ki müşteriye ürün çıkaramıyorum parmaklarım açılmıyor, askı bile tutamıyorum. Kapı yok çünkü. Sadece kepenk var o da dükkanı açıp kapamak için. Bütün gün sokakta mıyım içerde mi belli değil. Her gün sabah 10 da açıyoruz normalde akşam sekiz buçuk da kapatıyoruz ama şimdi 9’dan sonra sokağa çıkma yasağı başlıyor diye yedide kapatıyoruz. Bi tek pazar kapalıyız. Haftanın 6 günü 7-8 saat bu soğukta çalışıyorum yani. Şu küçücük ısıtıcı var bi tek. Dükkan sahibine söylüyorum ama o da “ haklısın, ama yapacak bi şey yok, en fazla 10 gün böyle soğuk yapar idare edeceksin artık” diyor. Ne diyebilirsin ki? Bi kere mesela o kar yağdı ya üç gün, acayip soğuk yaptı. O günler çok sıkı giyindim üşümeyeyim diye. Üst üste kazak, hırka, yün bere falan. Mişlen adam gibiyim yani. O gün de Şeref bey yani dükkan sahibi uğradı öğlen karısıyla. Mal getirdiler iki koli kadar sonra gittiler. Baktım bi yarım saat sonra mesaj attı “Perihan hanım, bizim işimiz kılık kıyafet satmak o yüzden üzerimizdeki kılık kıyafet de düzgün olmalı, işimizde prezantasyon önemli” diye. Yani öyle kat kat, gelişi güzel giyinmemi istemedi. Diyemiyosun ama “yahu buradaki bütün ürünler defolu ürün, en pahalı kazak 45 lira onun da etek dikişleri yamuk, ne şıklığı, ne prezantasyonu?” diye. Şimdi botlarımın içine keçe kestirdim o biraz yerden gelen soğuğu kesti ama içim titriyor gene de. Yerler taş çünkü. Aslında bi klima taktırsa, bi de kapıya kalın naylonlar var kanatlı, böyle kafelerde falan oluyor bazen ondan taktırsa belki kırılır soğuk. Biraz çıtlattım ama oralı olmadı. Israr da etmek istemiyorum. Ben 47 yaşındayım, lise mezunuyum, evlenmedim. Annemle babamla oturuyorum. Yani benim kendi durumumda da öyle çok naz yapacak bi durum yok. Çok üşüyünce kendi kendimi motive ediyorum “ Önümüz bahar Perihan az kaldı “ diyorum.” İstanbul/ 2021