ÇIYAN BÖCEKİ

“Türkmenistan’dan geldim. Üç sene oluyo. Bu virüsten 9 ay oldu gidemedim. Uçak yok. Çocuklar orada. Üç çocuk. Kargo yolladım eve 2 ayda aldılar. Ocak, tencere, çocuklar için mont, ayakkabı, ısıtıcı, döşek. Bu hep virüs için karantina her yerde. Şimdi o da baha oldu. Kilo başı 2 dolar oldu kargo. Tırın içini kiralıyorlar, böyle kim yolluyor hepsi tartıp koyuyor. 32 çekti benim kutu. Sen tilfon ediyon geliyo alıyo. Türkmen o da, herkesin kutu alıyo, Türkmen’e götürüyor. Para da öyle. Ben burda onun hesaba, o hemen benim aileye geçiriyor doları. Masraf az gelsin diye öyle. Kamyonları bekletiyorlar ama sınırda. Çok sürüyo artık. Ben orada havaalanında çalışıyordum. 40 kişiye baştım orada ama para az. 40 kişi saati işi ben yazıp veriyordum. Burada otoparkta çalışıyorum. Çin almıyor artık gazı. Önce tamam dedi aldı hep şimdi yok dedi. O yüzden ekonomi çok zayıf. Manatla bi şey alamazsın. Burada 2500 tele alıyorum. 300 dolar biraz çok biraz az. Hepsi eve. Pazar günü apartman temizliği yapıyorum onun para, biraz da maaştan kiraya, yiyecek için bana. Ama çok olan eve. Borç var orada, çocuklar var. Ev yapıyoruz, çatısı yok, ocaklık yok daha. İki sene daha böyle. Yakın diye Türkiye geldim. Bi de sıcak burası. Bak kısa, yenik kol giyindim. Mont yok, gerek yok. Dekabri, Jenveri hep kısa kol burda. Şanslı hep, sıcak çünkü. Bizim ora sovuk, kar hep. Tilvizyonda gösteriyor. Sabah çocuklar diyo kar var, dizim kadarı geçmiş. Bu sene daha az. Rusya’ya da gidebiliriz, çalışmak için ama orası da sovuk. Köpek yaptırdı altun bizim pirezdent, dikti onu. Kendi ölen köpek için. Çok para.. Ama bizim cebimizde yok. Siz söylüyordunuz ya çıyan cepte, yiyor, kıskaçla diye. Öyle çıyan yiyo Manat’ı, çıyan böceki. Daha iki sene ben burda, çocuklar orada. Ev bitecek, borç bitecek, ben gidicem.” İstanbul/ 2021