İNSAF YOK

“Biz tuttuğunuzda burası mağara gibiydi. Duvarların kaba sıvası, yerlerin şapı bile doğru düzgün atılmamıştı. Toplam zaten 21 metrekare bi yer. Ama her köşesinde kocamla benim emeğimiz var. Biz burayı 3 sene evvel açtık, 15 gün sonra da kocam vefat etti. Aniden sofrada otururken oldu, gitti.. Kalpten… 150.000 lira masraf yapmıştık yok canımızdan, kredi çektik. Onun stresinden belki de. Börek, poğaça, kek, kurabiye, kete, çay, kahve, meşrubat. Bizim ürünlerimiz bunlar. Her şeyi a’dan z’ye kendim yapıyorum. Gece yarılarına kadar ilk başta fırın başında duruyordum. Emeğimin hangi birini anlatayım, sıva çektiğimi mi, şap attığımı mı? Şu aynanın çerçevesi bile benim elimden çıktı. İlk dalgada kapandık ya o zaman bile ben üç ay kiramı tam ödedim. 5500 lira kirası buranın. Yani dükkan sahibi de esnaf aslında, sokağın başında halı mağazası var. Ama yarı ödemeyi falan asla kabul etmedi. Şimdi de daha ilk kapanmanın zararını çıkaramadan masaları topladık. Ben de 5000 lira yatırdım hesaba, benim damatla haber yollamış “kira 6000 oldu, tam yatırsın” diye. Yani ben bari 500 küsuratı almasın diyorum, o bi de 500 daha zam yapıyor. Tamam biz buraya 11. ayda girdik, zamlı alıcan ama ortalık böyle beter olmuşken insaf et bari. Yok ama insaf yok. “ Ödeyemiyorsan çık” diyor bana, bugün uğramış. Ben burayı eşimle emek emek yapmışım, senin köpek bağlasan durmaz dükkanını adam etmişim şimdi gözümü kapatıp emeğime sırtımı mı döneyim? Ne yapayım? Ben çıksam 16.000 liradan verir burayı, pırıl pırıl yaptık çünkü. Devretsem 300 bine devredemem ki bu zamanda, zararımı çıkarayım. İnsaf yok ama. Bilmiyorum nasıl olacak? Dört çocuk annesiyim. İki kızım evli. Biri çalışıyor, sigortalı, maaşı var Allahtan. Onun kazandığı destek şimdi eve. Küçük kız da üniversitede. En büyük yanlışı onu özele vermekle yaptım. Bu sıkışıklıkta 25 bin harç parası ödiycem bi de. Biz porsiyondan kazanıyoruz. Şimdi mesela geliyor kilo ile su böreği ya da kol böreği alıyor ama ondan kazanamazsın, ancak maliyeti çıkarırsın. Masa olacak ki porsiyon hesabı olsun. Yanında ayrandı, kolaydı, üstüne çaydı, kahveydi. Şimdi kalıyor valla tepsilerde börekler. Ama açmadan da olmaz. Akmasa da damlar diyorsun. Eve götürsem evdekiler de bıktı artık hep börek börek. Sokaktaki kedinin köpeğin karnı benim kıymalı börekle doyuyor. İki tane var bak burda; Şerbet’le, Eylül, buzağı gibi oldular kıymalı börek yemekten. Şimdi devlet bana 750 lira kira yardımı yapacakmış, nereye ilaç olacak? Hangi derdimize derman olacak o para bilmiyorum. Bu kışı çıkarır mıyız? Çıkaramaz mıyız onu da bilmiyorum. Allah hepimizin yardımcısı olsun.” İstanbul/2020