YALNIZ KADIN OLMAK

“Kentsel dönüşümden önce Moda’da oturuyordum ve bu semtte yalnız olmak konusunda bi sıkıntı yaşamamıştım. Bazen erkek arkadaşım gelip kalıyordu, onda da bi problem olmuyordu. Şimdi mecburen bina yıkıldığı için daha muhafazakar bir semte taşındım. Ben eski kiracıydım. Fakat şimdi aynı rakamlardan Moda da oturamazsınız. Dolayısıyla şehrin dışına doğru itiliyorsunuz. Bu her şeyi etkiliyor. Yeni taşındığım apartmanın önünde küçük, dört arabalık bi yer var. Daha ilk hafta yan apartmandan baba oğul iki kişinin buraya park ettiğini farkettim. İşten geliyorum arabamı park edicem bi bakıyorum ortaya iki doblo yan yana çekilmiş. Zaten 4 araba sığıyor. “Buraya park edemezsiniz” dediğimde “ bu apartmanda bizim kirada 3 dairemiz var istediğimiz yere park ederiz” cevabını verdiler. Ben de böyle bi hakları olmadığını, kiraya vermekle haklarını kiracılarına devretmiş olduklarını söyledim. Bunun üzerine bana “kadın halinle bizimle tartışma kocan insin aşağı” dediler. Erkek arkadaşımı görüp onu kastettiklerini anladım hemen. “Kocam yok, araba da benim, park yeri de benim, benimle anlaşmaya mecbursunuz” dedim. Uzunca bi tartışma yaşandı ve baba oğul beni tehdit ettiler; “ İki günde apartmanı esir mi aldın? Bi daha laga luga yaparsan başına bela alırsın, böyle efelikler yalnız kadın harcı değil” bilmem ne.. Yalnız yaşadığım için alenen tehdit yani. Ben de durumu apartman yönetimine ilettim; “Böyle böyle bi olay yaşadım, bi daha olmaması için sensörlü bi demir kapı yapalım, sadece bizim apartman park etsin” falan filan. Bu minvalde WhatsApp grubunda iki üç gün yazıştık. Hemen arkasından yönetici bana özelden önce “ Ayfer hanım hem çok güzelsiniz hem çok haklı” yazdı. Acayip canım sıkıldı tabii ama sırnaştığını anlamazlığa geldim cevap vermedim. Bi saat sonra.; “Ayfercim hiç merak etme güzelim ben bu sorunu çözücem üzülmene kıyamam” yazdı. Bütün cinlerim tepeme çıktı. Daha apartmana taşınalı dört ay olmuş, sadece üç kere bahçede, geri kalanını apartman grubunda hep beraber konuşmuşuz. Ve bu karşılaşmaların ikisinde de erkek arkadaşım yanımda. Yani sarkma cesareti bulacak ne bi zemin ne de zaman var. Ben de “ Murat bey, yazışmaları lütfen grup üzerinden yapın, ayrıca da yönetici, apartman sakini ilişkisini üslubunuzda korumaya özen gösterin” yazdım. İki gün sonra arabamın boydan boya çizildiğini gördüm. Daha taksitlerini bitirmediğim arabanın sağ tarafını bagaj yanına kadar kanırtarak çizmişler. Şimdi mesela bu semte geldiğim daha dört ay oldu tehdit, otopark gaspı, sarkma, arabamı çizme şu bu. Yani ben Moda’da 18 sene yaşadım ama bunların bi tanesi bile başıma gelmedi. O yüzden kontratım biter bitmez ister sobalı olsun, ister küçücük gene eski mahalleme dönücem. Çünkü oturduğunuz semt sizin nasıl yaşamanız gerektiğini size dikte ediyor ve hatta buna zorluyor.” İstanbul/ 2020