TEST

“Akşam ezanı okunmuş senin daha çorban kaynamamış. Tenceren boş. Ne yapıcan? Kendini intihar mı edicen? Ben şimdi 28 yaşındayım tamam mı? Bana hazırlan deniyor, evrakların, GBT, corona testin, ciğer filmi, ikametgah şu bu. Hazır yani iş. Abim kadar güvendiğim bi tanıdığım silikon tabanca fabrikasına koyacak beni. Ben de sevine sevine evraklarımı hazırlıyorum. Asgari ücretten başlıycam. Nişanlımı da dayısı tedarik firmasının deposunda işe başlattı. O da 2000 lira, artı yemek fişi alıyor. Allah’a bin şükür diyip yuvamızı kurucaz. Plan bu. Ben bu hafta iş başı yapmayı beklerken tak bi haber, fabrika Afganları 1200 teleden işe başlatmış, asgari ücretle çalışan Türkleri de hep çıkarmış diye. Neredeyse yarısına çalıştıracak, sigorta da yapmıycak yani. İşveren kendini düşünecek tabii, onda bi yanlış yok. Ama ben şimdi var ya böyle ellerimi ovuşturup bekliyorum Allah karşıma bi Afgan çıkarsın da dalıp hırsımı alayım diye. Ben öz be öz Türk oğlu Türküm burası da Türkiye. Afgan kendi ülkesinde korkmuş savaşmamış buraya sıvışmış sonra benim ekmeğimi almış. Allah hepsinin… Benim ekmeğimle karnı doyanın karnında yılan töresin. Ben şimdi elimi kolumu sallaya sallaya gidebiliyo muyum Avrupa’ya çalışmaya. Seni kapıdan içeri almıyor ama nerde bi sülük var sana salıyor. Sen öl geber açlıktan istediği o. Benim burda yapacağım ne var? Vatanımı değiştirip Afgan mı Suriyeli mi yapayım kendimi ? Ama hiçbir gerçek Türk evladının kanı satılık değildir. Bunu öğrenecekler. Gelsin ağırlayalım kucak açalım, orada bi yanlış yok. Biz var ya bizim kadar misafirperver, mert millet yoktur ama bizi ekmeğimizle test etmesinler yani” İstanbul/2020