“Ben 7-8 yaşlarına kadar annesiz büyüdüm diyebilirim. Annem beni üç aylıkken babama ve babaneme bırakıp işe, bankaya dönmüş. Çocukluk anılarımda annem neredeyse hiç yok. O yüzden annemle o temel bağı kuramadık biz. Çok özlediğim zamanlar babam beni bankaya götürürdü. Annem sonradan çalışmaya ve strese bağlı çok ağır bi kolit geçirdi. Zihnimde hiç çıkmayan bir an var annem gece beni öpmeye gelmişti ama hastalıktan dolayı o kadar zayıftı ki “benim annem ölecek” diye korkmuştum. Bu anı benim annemle bi anne figürü olarak ilk karşılaşmam. Sadece 45 kiloymuş o zaman. Sonrasında annem artık işten çıktı ama bu sefer ben, onun bana yapmadığı anneliği ona yapar buldum kendimi. Ona çorba taşıyordum, yürümesine yardım ediyordum. Çünkü bastonsuz yürüyemiyordu. İki büklüm ve bir deri bir kemikti. Sancıları dayanılmaz olduğu için çocuk tutturmalarıma, ağlamalarıma falan hiç katlanamazdı ve bu bazen şiddete varırdı. Bunlar benim ağlamamı, duygularımı bastırmama neden oldu. Bu yüzden sanıyorum beni o kadar kısıtlayan, otoritesi altında ezen bir adamla ilişki yaşadım, ona bağladım ve uzun süre kopamadım. Bi tür sığınma duygusu ve belki anneme karşı bi başkaldırıydı. Ama beni hem arkadaşlarımdan hem ailemden soyutladı. Öyle ki ben eski arkadaşlarımla görüşmeyeyim, her şey onun kontrolünde olsun diye kendi kuzenini arkadaşım yapmaya çalıştı. Sadece onunla görüşmemi onaylıyordu. Babamdan görmediğim baskıyı, şiddeti ondan gördüm. Onun izni ve onayı olmadan hiçbir şey yapamıyordum. Buna izin vermiyordu. Beni bütün arkadaşlarımdan uzaklaştırdı. Ama bu sefer de “bak bi tane arkadaşın yok çevrende sadece ben varım” gibi laflarla bana kendimi değersiz hissettirmeye başladı. Fiziksel şiddet de uyguluyordu ama ben yine de hayatta sahip olduğum en önemli şeyin o olduğunu düşünüyordum. Bi gün bana “İngiltere’den kiminle konuşuyorsun” diye mesaj attı. O sırada bi arkadaşımla mesajlaşıyordum ve o İngiltere’deydi. O zaman anladım ki her attığım adımdan haberi var. Nasıl yaptığını hala bilmiyorum. Annemle, babamla kaç dakika konuştuğuma kadar biliyordu. Bütün dökümler elindeydi. Bu beni çok korkuttu. Ayrılma cesareti bulup ayrıldığımda hissettiğim duygu ferahlık ve hafiflikti. Ama iki koca senem gitti. Niye böyle bi insanı seçtim diye sonrasında kendimle yaptığım hesaplaşmada karşıma annemle olan ilişkim çıktı.” İstanbul/ 2020
ANNEYLE HESAPLAŞMA

Bir Cevap Yazın