BABAANEYE ÖPÜCÜK

“Çok uyanık çok. Torunumu da, oğlumu da sinsi sinsi uzaklaştırıyor benden. Evlilikten önce yaptıkları “annecim nasıl isterseniz, yakın oturalım tabii” bilmem ne bunların hepsi şovmuş. Bir ay oluyor akşam yemeğe geldiler çocuk huysuzlanıyor ben de “ kızım ben oyalayayım siz yemeğinizi rahat yiyin” dedim. Gayet iyi niyetle yaptığım şeyler bunlar. Aldım çocuğu büfenin üstündeki resimleri gösteriyorum “ bak babanecim bu Ayhan deden, şimdi cennette” falan filan oyalıyorum. Bu bi hışım kalktı sofradan “lütfen böyle şeyler söyleyerek çocuğun kafasını karıştırmayın” dedi bana. Şaşırdım kaldım “ kızım ne var bunda? ” dedim. “ soyut kavramları daha işleyemiyor onun zihni” diyor, bilmiş bilmiş. Ders veriyor güya bana. Benim oğlum da öyle şişe gibi oturup pişirdiğim ciğerleri tıkınıyor. Zaten o geceden beri çok kırgınım oğlanı da aramıyordum, kendi ; “anne nasılsın?” diye ararsa, alel usül konuşuyordum. Cuma günü ama ağlamaktan içim dışıma çıktı. Öyle uyumuşum taaa akşama kadar. Sabah bi baktım Feyse de İnstagrama da torunun videosunu koymuşlar. İçim gitti. Kirazlı tokalar, pötükareli tulum, yer yutarsın. Avucunu öpüp öpüp “Bu ananeyeee , bu babayaaa, bu anneciğeeee, bu Çıtıyaaa” diye yarım yarım konuşarak öpücük yolluyo. Sokak kedisi Çıtır’a bile öpücük var babaneye yok yani. Bir ağırıma gitti, bi gücüme gitti ki anlatamam. Uyanınca oğlanı aradım “oğlum ben size ne yaptım da dış kapının dış mandalı oldum” dedim. Cevap; “ne oldu gene anne?” “Gene” diyor bana, sanki ben sürekli huzursuzluk yaratıyormuşum gibi. Öyle işliyor çünkü oğlumu. Ben bunu duyar duymaz tutamadım kendimi, ağlaya ağlaya böyleyken böyle diye anlattım. Güya “babane” diyemiyormuş. “Oğlum diyemiyorsa öğret, babasısın sen” dedim. Baktım ertesi günü Feyse koymuş, vatzupa yollamış, dedirtmiş yani “babaneye öpücük” diye. Niyete koyunca oluyormuş demek ki. İş işten geçti ama artık. İçim kaynıyor, çok kırgınım hala.” İstanbul/2020