NE MUTLU BANA Kİ

“Ben eski Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu mensubuyum. Deniz Gezmiş’le aynı hareketin mensubuyum yani. Yaptığımız bütün eylemleri THKO adına yaptık. Bizim o zaman yaptığımız banka soygunu ile ilgili videolar hala döner. Merak ederseniz açıp seyredersiniz. Ama burada aktarılanlarda bazı yanlışlar vardır. Mesela o videoda veznedeki kadın 5000 lira aldılar diyor ya bu bilgi doğru değildir mesela. Biz asıl kasanın yerini önceden tespit etmiştik. Biz o kasadaki ve veznedekilerle birlikte toplam 34.500 lira aldık o gün bankadan. Ben o soygunda kapıda duruyordum, giriş çıkışları kontrol altına almıştım. O zamanlar 20 yaşındayım. Ben yakalandıktan sonra idamdan yargılandım ve müebbet hapse mahkum oldum. Hiçbir sorguda yargılamada arkadaşlarımın isimlerini vermedim. Çözülmemek çok önemlidir. Şimdi bile bu refleksle o zamanki eylemleri yaptığımız arkadaşlarımın isimlerini zikretmem. Bu bir disiplin. Sonra benim müebbet cezam memleketin içinde bulunduğu şartlar göz önüne alınarak 15 seneye indi. Akabinde de af çıktığı için Mamak Askeri Cezaevi’nde üç sene yatıp Askeri Yargıtay kararı ile tahliye oldum. Yani ben bedavadan yaşıyorum aslında. O zaman annemin dikkatini çekmiş her yemeği kaşıkla yiyormuşum, hiç çatal bıçak kullanmıyormuşum. Çünkü Mamak’ta bize çatal ve bıçak verilmezdi sadece kaşık verilirdi. O alışkanlığı uzun süre atamadım. Sonra öğrenci affıyla Tıp Fakültesi’ne geri döndüm. Ama tabii o dönemde fakülte faşist işgali altındaydı. Gene çok mücadele etmemiz gerekiyordu. İşte hem devrimci mücadelemiz, hem dersler, arada cezaevi derken 11 senede Hacettepe Tıp Fakültesi’nden 79 Mart’ında, ara dönemde mezun oldum. Hemen arkasından evlenip İstanbul’a taşındık. Fakat peşinden 12 Eylül geldi. O zaman Ç. hükümet tabibiydim. Hakkımda yeniden arama kararı çıkarıldığından haberim oldu. Onun üzerine sahte pasaportla yurtdışına çıktık. Eşim 7,5 aylık hamileydi, kızım orada doğdu. Şimdi 2011’de emekli olduğumdan beri senenin 7-8 ayı buradayım. Şu anda 73 yaşındayım ve bugünden geçmişe baktığımda o 20 yaşındaki çocuğun cesaretine, inandığı değerlere ve yaptıklarına büyük bi gururla bakıyorum. Bence bu bir hayat hikayesi için en önemli şeylerden biridir. Yani geçmişte yaptıklarınıza ve yaşadıklarınıza sahip çıkabilmek. Ne mutlu bana ki hala kendimi ait hissettiğim bir geçmişim var.” İstanbul/2020