BANU’YU KURTARMAK

“10 yaşından beri benimle torunum. Ondan evvelsi de ben bakıyodum da gene evinde kaldığı oluyordu. Ama benim oğlanla gelin boşandığından beri temelli bende. Ne anasından hayır var ne de oğlumdan. İkisi de kendi havalarında. Ayda bir ararlarsa ne ala. 28 yaşında artık torunum zaten. Bu vakte kadar iyiydik de şimdi işte bi hastalık çıktı. Psikolojik mi yoksa beyinden mi tam bilmiyorum. Ama dayısının kafasında da var diye biliyorum. Torunumda asker dönüşü olmuştu ilk. Böyle olmayan bi şeyleri var sanmalar. “Bu araba beni bekliyor, takip ediyor. Haber spikeri kimse evinden çıkmasın dağ patlayacakmış dedi” falan. Sonra bi doktor bulduk onun ilaçları başta iyi geldi ama şimdilerde iyice fena. Bizim köşe apartmana mantolama yapıyorlar. Firma da kendi reklamını yapmak için bütün apartmanı reklam beziyle kaplamış. Bi genç kadın fotoğrafı basmış, arkasında salon gözüküyor. İşte şu şirkete yaptırın soğuktan, sıcaktan etkilenmeyin rahat oturun falan filan. Altta da şirketin telefon numaraları. Bu onu görmüş “Banu, benim onu aramam için telefon numarasını yazmış, fotoğrafını asmış” diye tutturdu. Banu da taaa üniversiteden arkadaşı. Görüştükleri falan yok. Ama niyeyse o reklamdaki kadını ona benzetmiş herhalde. Durmadan o numaraları aradı sonra baktı olmayınca Banu’nun birileri tarafından hapis tutulduğunu işte ikisinin kavuşmalarını kötü adamların engellediğini falan düşünmeye başladı. Şimdi iyice alevlendi tutturdu “ben Ankara’ya gidicem Banu’yu orada rehin tutuyorlarmış, ben onu kurtaracağım” diye. 20-25 gündür evde tutamıyorum her yerde bu mantolama firmasının reklam fotoğrafını çekiyor. Güya onlar Banu için fidye isteceklermiş bundan falan. Öyle acayip hayal mahsülü şeyler. “Bak Erenköy’de iki apartmana astırmış, bak Şişli’ye de astırmış, Altunizade’ye de, astırmış” diye iz sürüyo. Ben şimdi eskiden olsaydı dinçtim, cevvaldim. Ne gerekirse yapardım ama şimdi geldim 74 yaşıma. Artık hem ruhum hem bedenim yorgun. Bi de zaten biz 65 yaş üstü kısıtlıyız, ne yapıcam valla şaşırdım kaldım” İstanbul/ 2020