AÇ GÖZLÜ

“Az evvel şu köşedeki lokantaya gittim, ilk masadaki adamla kadına “ karnım aç bana yemek alır mısınız? “ dedim. Oralı olmadılar. Bi daha söyledim yüzlerini öteye çevirdiler. Ama orada bi abi vardı Allah razı olsun “ne istiyorsa verin” dedi garsonlara. Patlıcan kebap, pilav, kola, bi de tatlı aldım sütlaç. Salata da versenize” dedim vermediler. Garson;” aaa ayıp artık, aç gözlülük yok!” diyo bana . Hiç böyle sofra görmüyorum ki ben. Ne yapayım karnım aç. Sabahtan beri çorap satmaya çalışıyorum, bi tane bile satamadım. Beş liraya satıyorum tanesini bazen 3, ama virüs bizi mahvetti. Aç geziyorum. Kocam da buralarda. O da boya, badana, eşya taşıma falan ne bulursa, dolanıyo o da ortada ama hiç iş yok. Ben tam bilmiyorum yaşımı ama varımdır 19 -20. Nüfusum var ama okuma yazmam yok. Hiç okula gitmedim. Bi tane 1,5 yaşında bebeğim var, komşuya bırakıyorum onu sabahtan akşam gidince alıyorum. Para veremiyorum da, “sana dua edicem öyle ödiycem” diyorum komşuya. Ne yapayım? Kulübe gibi bi şey zaten oturduğumuz yer. Ceryanı suyu var da ben 3 aydır hiç ceryan yakmıyorum. Param yok çünkü. Ev kirası da 3 ayı geçti ödenmedi. Aylık 350 lira. “Atıcam sizi” diyor ev sahibi. Bilmiyorum nasıl olacak. Dün mesela iki çift çorap sattım. Abinin biri 20 lira verdi Allah bereket versin. O yüzden öğlen simit aldım onu yedim. Eve de makarnayla küçük yoğurt bi de bebeğime bisküviyle süt aldım ama bugün hiç kimse almadı. Aç uyuduğumuz çok oluyo. Bebeğime mesela çokluk makarna veriyorum. Ben de ne yapayım? Sonra “salata da versene” diyince “aç gözlü” diyo garson. Sen her şeyi yiyorsun da ben ayda yılda bir yiyince mi aç gözlü oluyom?” İstanbul/2020