KÖPEKLER BİLE

“Ben bunu kabul etmiyorum ve etmiycem, benim annem değil o. Beni herkese, dayıma, halama, kuzenlerime hatta faceden bulduğu arkadaşlarıma kadar suçluyor; “benim kocamı kızım elimden aldı” diyerek rezil etmeye çalışıyo ama kendi rezil oluyor. Allah büyük hepsi ayaklarına dolanacak. Beni daha 15 günlükken istemediği için uzak bi akrabamıza veriyor. 4. çocuğum. Bana bi de sanki çok matahmış gibi “ben seni aldıracaktım ama baban kürtaj parasıyla bilezik almaya kandırdı beni, belki bu oğlan olur” dedi diyor. Özrü kabahatinden büyük. İki yaşına kadar orada kalıyorum sonra bana annelik yapan kadın böbrek yetmezliğinden ölüyor. Buna “ gel al” diye haber salıyorlar gene de “ ben bakamam” diyo. Sonra halamın görümcesine veriyorlar beni. Yani kendimi anlatırken ağlamak istiyorum. İnsan kendine acır mı ya? Ben kendime acıyorum Allah çarpsın. Sonra bi daha 10 yaşında alıyor, o da bi yaz boyu anca. Diğer üçünü elinde eteğinde büyütüyor beni atacak yer arıyor. O yaz zaten babam kalpten tak diye gidince bu işte kayışı koparıyor iyice. İçinde varmış or*spl*k. Kucak kucak geziyo. Ne beni ne ablalarımı düşünüyor. Ben gene postalanıyorum. Bu sefer halama. Sürekli beni arayacak diye bekliyorum. Salondaki telefonu kimsenin açmasına izin vermiyorum. Diğerleri zaten en küçüğü benden beş yaş büyük. Onlar kendilerini kurtarmış bi şekilde. Orada burada ziyan olan benim. Şimdi işte bu kadın sanki bana annelik yapmış gibi beni suçluyo. Beni şimdi yaşlandı diye iki senedir ısrar ısrar “gel kal, özledim, seni düşününce içime ateş düşüyor” falan diye çağırıyordu. Vicdanını yatıştıracak aklı sıra. Benim şimdi eşim, babam, kardeşim dediğim adam benim ruh eşim, diğer yarım. Allah nasip ederse ömrünü ömrüme ekliycem hem bu dünyada hem ahirette. Yoksa elinden alma gibi bi şey yok kesinlikle. Biz sadece onun evinde tanışıyoruz. Bu arada kendinden 17 yaş küçük. Benim eşim biz anne, kız konuşalım diye erkenden yatıyordu. Bu zaten onunla ilgili ağza alınmayacak şeyler söylüyor, gecenin bi yarısı “ kalk bize bira al” diye kaldırıyor, uyuyan adamın üzerine terlik fırlatıyor, su döküyor falan. Köpek çekiyor yani. Çünkü parasına güveniyor. O da kendi babasından kalan para. Kendi kazanmamış, hayatında g*t büyütmekten başka bi şey yapmamış. Ya ne diyorum, köpekler bile annelik yapıyor bu onu da yapamamış. Biz işte o ortamda tanıştık. Zaten evli falan değiller, doğru dürüst sevgililik hayatları da yok. Yani 8 aydır böyle parasına güvenip adamın boğazına çökmüş. Eşim diyor ki; “zaten ben mecburiyetten orada annenin yanında duruyordum, gidecek yerim yoktu” diye. Şimdi işte bizi rezil edecekmiş aklı sıra, “savcılıktan kağıt çıkarıcam, polisle kapınıza dayanıcam” bilmem ne. Havlayan köpek ısırmaz diyorum ben de. Yukarda Allah var ben ona sığınıyorum.” İstanbul/ 2020