FERFURİ MİSİN?

“76 dan beri aha bu iş, başka bi şey görmemişim. Doğuluyum asıl, işte geldik 75 de İstanbul’a o vakit bu vakit ekmeğimiz yoldan. Nasibimiz buymuş. Zaten ehliyet var bende başka da bi şey yok, diploma falan yok. Kamyon, tır, taksi, şehirlerarası, dolmuş bu işte hep yaptığımız iş. Buna da şükür ama, bak gençler zibil işsiz. Bi şikayetim yok günlük 100 – 150 milyon öyle bize kalan para. Bu virüsten beri bi gün çıkıp ertesi yatıyoruz. 265 tane dolmuş var hepisi de böyle çalışır. Üç ay yattı zaten arabalar. Şimdi bugün diğerleri hep Cuma’da. Ben de gidecektim sonra baktım yolcu var, araba yok, sıraya girmeden çıktım. İster turnikeye girersin ister girmezsin, yani serbest. Ama turnikeye girmemişsen Boğa’ya kadar yolcu alamazsın. Çünkü o sıraya girmiş ona hak var, sana yok. Ama mesela arkandaki gelir seni geçer o serbest. Ama yiyen de günahını yer yani. Ona yapacak bi şey kalmamış yani. Ben şimdi akşama kadar bu hatta git gel yaparım sonra akşam Taksim’e geçerim. Ama orada da iş zayıf artık. Geceyarısından sonra iş yok. Normalde Ataşehir de yapıyorum ama hastalıktan beri yolcu çıkmıyo oraya. Müşteri şimdi biniyo “şoför bey, çok yolcu aldın hastalık var” diyo. E ben ne yapayım? bize yazmış kooperatif demiş; “araban kaç kişiyse o kadar alabilirsin artık” diye. Eeee devlet de demiş. Ben daha ne yapayım? Şimdi bak arkaya somun gibi iki kadın bindi, beş durak sonra da iki genç, sevgililer her hal. Gelin dedim. Yer var çünkü. Ama bu şişmanlar diyo ki “ben üç ay boyunca kendimi boşuna mı korudum? buraya oturtma!” Eee nereye oturtayım tavana mı çıkarayım? Çocuk da “biz iki durak sonra inicez teyze işimiz acele” dedi. O şişman kadın da “ben senin nereden teyzen oluyorum terbiyesiz” dedi oğlana. Ya bi gücüme gitti ki, delikanlı oğlan ya, 16 var yok, denir mi?Çocuklar da kalpleri kırıldı, binmişlerken tekrar indiler. E şimdi senin eline ne geçti? Ferfuri misin? Kırılın mı? Ha ferfuriysen, olabilir yani ben sana gene bi şey demem o zaman evde yat. Çünkü bana kooperatif demiş “al” diye. Böyle işte çeşit çeşit insan, çeşit çeşit yol. Bizim nasibimiz de buymuş.” İstanbul/2020