TUFA/ 1

“Ben bu virüste bile yanımda 17 kişi çalıştırıyorum. Bi de virüsten önceyi düşün 35-40 kişiyle mal yetiştirdiğimiz oluyordu. Laleli de Ruslara iş yapıyorum ben. Büyük beden de var küçük beden de. Çok şükür kendi işim. Ben kafamın dikine dikine gittim hep. Oğlan doğacakmışın neredeyse derdi annem. Zaten o öldükten sonra ben evden temelli çıktım. Okutsaydılar savcı olmak isterdim ama şimdiki işimi de seviyorum. Modelistlik kurslarına gittim, tezgahtarlık, garsonluk yaptım, konfeksiyonda çalıştım falan hep. Şimdi bana piyasada boyum ufak bi de agresifim diye “bundan bi bu kadar da toprak altında var, dikkat edin” diyorlar. Ben şimdi böyle dikim falan ama tufaya da geldim. Gelmedim desem yalan olur. Bana piyasadan iş getiriyordu, aklı başında, oturaklı falan sandım. Kavun değil ki koklayıp alasın. Yani 40 yaşındayım, işte işim, evim var şükürler olsun. Bi oda bi salon ama bana yetiyor. Her şeyimi kendim yapmışım, hiçbir maddi manevi destek görmeden. Evimi almışım krediylen, dayamış döşemişim. Ben zaten Aslan burcuyum. Önemlidir benim için evim, işim falan. Ama adamı sadece işle ilgili ortamdan biliyorum. O sebepten bana taşın dedim. Zaten annesiyle oturuyor falan yani. İşte meğer dindarmış epey. İşte imam nikahı olsun diye ısrar falan. Okey dedim yani neticede. Yolunda giderse diğerini de kıyarız yani. Sonrasında çıktı bunun atarı gideri. Şort giyme, tayt giyme,salataya limon değil sirke dökülür. Çamaşırı içeri asıyosun rutubet yapıyo falan eften püften. Altı aydan fazla çektim ben bu kahrı. Niye çektiysem elin adamını onu da bilmiyorum hala. Boşluğuma geldi” İstanbul/2020 ( devam edecek)