VEDAYA HAZIRLIK

“Olaylara nasıl bakıyorsun? İyi yanından mı? Kötü yanından mı? Bu hastalık bana bunu öğretti. Ben eskiden röflesiz, dip boyasız dolaşmazdım. Ellerim, ayaklarım hep bakımlı olacak, evim pırıl pırıl, işte dolap yemek dolu. Hep böyle bir mükemmellik çabası. Eşime, çocuklarıma, torunlarıma hep bu şekilde. Bu kanserle tanışmamın bana en büyük iyiliği bu oldu. Şimdi saçlarım döküldü mesela ama ben bu güzel havada dışardayım, hayattayım diye seviniyorum. Aldığım nefesi, ağrısız, bulantısız geçen her günümü kar sayıyorum. Ama bu noktaya gelmek zaman aldı. Ben nefes terapileriyle, bi takım spiritüel yolculuklarla bu noktaya geldim. Yoksa hep “niye benim başıma geldi?” diyorsunuz. Ben mesela 6 ay sonra ölebilirim ama artık ben bunu kötü bir şey olarak görmüyorum. Diyorum ki her ölüm yeni bir doğumun başlangıcıdır. Mesela benim listem var her gün sabah kalkınca yazıyorum. Bugün mesela aklıma geldi 62 değil de 65 olsaydım dışarı çıkamayacaktım. Bu ağacın yeşilini göremeyecektim, şu kuşu duyamayacaktım. Bunu yazdım. Sonra yarım kibrit kutusu kadar tulum peyniri yedim, yiyebildim yani. Uzun zamandır aftlardan yiyemiyordum. Bu da var defterde. Akşama kadar böyle dolduruyorum sonra uyumadan önce yüksek sesle okuyorum kendime. Bu benim kazancım diyorum. Benim nefes hocam bana şunu sordu; “buradan giderken yanında ne götürmek istersin?” Önce hemen anlamadım ama sonra hayalimde bir an canlandı; 1984 senesinin yazında çocukları da alıp Ayvalık’a tatile gitmiştik. Kızım 3 yaşında, oğlan 9 aylık. Gözümün önünde güneş batarken bir sahne var, eşimin kucağında pembe bikinisiyle kızım var. Eşim usul usul kızımın ayaklarının altındaki kumları siliyor, kızım da gıdıklanıyor, neşeyle gülüyor. Oğlan hasırdan çardağın altında arabasında uyuyor. Ben kumlara oturmuş onlara bakıyorum, içinde bulunduğumuz anın güzelliğinin farkındayım ve 26 yaşındayım. Daha önümde uzun bir hayat var. Hayatı kucaklamaya hazırım, öyle hissediyorum. Bu anı seçtim işte yanımda götürmek için. Uykuya geçmeden o günün o parçasını defalarca yeniden düşünüyorum ve olur da uyanamazsam diye o görüntüyü ezberleyip vedaya hazırlanıyorum.“ İstanbul/ 2020