SEN NAPÇAN YUSUF ?

“1000 lira yardım çıktı ya aldım şimdi ben bunu “ yarappi şükür” dedim, doğruu aşıklar tepesine, bize yasak yok! Aldım işte pirizi, ufak ufak başladım. Kurumuşum zaten kaç gündür. Sonra baktım oradan bizim defterli geliyor. Kokuyu almış, sırnaşmaca, ama benim de keyfim gıcır. Ateşledim ona da 50 kağıt. Garip gureba, fakir fukara nasiplenecek bundan. Öyle benim kafa. Yani hep bana, hep bana olmaz. Böyle oturdum epey orada, gelmiş geçmiş oooo bi film ki, şişe bitmeden benim kafa güzelleşti. Cigaralık olsa böyle olmaz Kuran çarpsın. Allahtan yani. Gökyüzüne bi baktım; böyle bulutların arasından sanki iki göz, çakmak çakmak.. Aradan da güneş sızıyor. İki koca göz, ama nasıl? Sanki Atatürk gözlerini üzerime dikmiş. Sanki Allah yani bana “ Napçan Yusuf?” diyor? Kalktım hemen rükuya durdum, sonra secdeye kapandım. Anladım yani, jeton düştü, trankkk. Sesini duydum. Doğru gidersin bakkala, kasaba. Belki harcamışımdır orada 300- 500. Ver dedim ciğer, ver dedim kemik, et, ver dedim süt, ekmek. Kollarım sarktı omuzlarımdan öyle doldurdum çıkını. Sonra bunları bi dağıtırsın hayvancıklara. Eyüp’ün ne kadar kedisi, köpeği, kuşu, martısı, kargası varsa tıka basa doyurdum. Köpeklerin var ya karınları yere sürttü, öyle şiştiler, devrildiler kuzu gibi. Kim emanet misal sana? Ben onu sordum kendime. Eeee Allah’ın hayvancıkları di mi? Seni, beni, dağı, taşı nasıl yarattıysa onları da yaratmış. “Al kulum bak” demiş. Böyle benim kafa. Şimdi mesela benim işim ne? Alırım darbukamı sokak sokak çalarım, bi de bazen kardeşimin oğlan gırnata çalar benle, o zaman daha bereketli olur tabii. Bak 10 kağıt attı şu aşşağı sokaktan bi anne. Kimisi de bir lira, kimisi de 5 lira. Şimdi bi köpek var, ben şimdi bunu aldım karakola götürdüm. Hasta çünkü, titriyor, top olmuş böyle. Baksınlar neyi var diye. Sabah uğradım ur varmış içinde dediler Polisler. Götürmüşler hayvanı şeye, bakıtmışlar. Ben şimdi onun için işte gereken ne var? Onu çözücez. İyileşmesi Allahtan da sen napçan Yusuf? Benim kafa böyle, o gözler bana bakıyor yani çakmak çakmak; “Sen napçan Yusuf?” diye soruyor ordan“ İstanbul/ 2020