“Muhafazakar bir ailede büyüdüm. Üniversite için İstanbul’a geldim. Yurtta kaldım burada dört sene boyunca. İnsanların büyük kısmı işte o dönemlerde tanışıyor evleniyor falan. Ben o orada da o ortamı yaratamadım. Sonra da devlette memuriyete başladım. İki sene önce sosyal medyada tesadüfen biriyle tanıştım. O İstanbul’da değildi ama İstanbul’a yerleşmek istiyordu. İşte ben fırsat yarattım gittim falan, o da geldi burada otelde kaldı. Benim doğru düzgün ilk ilişkim oldu. Çok sevdim yani bunu söylemekten utanmıyorum ve hala daha çok seviyorum. Fakat işte onun iş kurması için kefil oldum o bizim ilişkimizi çok yıprattı. Bu arada ben hamile olduğumu anladım. Yani bilmiyorum 41 yaşındasınız ve bunu öğrenmek.. büyük bir sevinçti benim için. Üç gün boyunca elim karnımda sevinçten ağlayarak dolaştım. Çok istediğim bir şeydi yuva kurmak, anne olmak . Ama işte maddi durumlar, onun işinin batması, ben kefil olduğum için yaşadığım zorlu süreç falan, sonlandırmak zorunda kaldım. Onun da çok baskısı oldu bunu için. Tavuk çiftliği kurma durumu oldu sonra tavukların hepsi havalandırma fanı bozulduğu için telef oldu. Sonra mantar işine girdi ama o da ekonomik kriz yüzünden yürümedi. Alacaklarını toplayamamış. Bunlar bana anlattıkları tabii. Ben İstanbul’da olduğum için gidip göremedim. Ama erkek kardeşim, annem falan bu işleri yapmadığını, paraları yediğini falan düşünüyor. Bu süreçte benim düzenli maaşım, biraz eskiden birikmişim falan olduğu için hep ben sermaye koydum. Bunda ben bir tuhaflık görmüyorum, o da benim yerimde olsaydı aynısını yapardı bence. Ama işte ailem beni hep onun beni kullandığı yönünde etkiledi. Ben de bu durumu ona yansıtmış olabilirim. Sonra da yani bi 4 ay önce falan daha önce gençken evlenmiş ayrılmış olduğunu, 19 yaşında bi oğlu olduğunu ve hala eski karısıyla aynı evde yaşadığını öğrendim. Şok oldum ve hemen ayrılma kararı aldım. Büyük bi kavga yaşadık, belki ben ona haketmediği şeyler de söylemiş olabilirim ama şimdi çok pişmanım. Hiçbir yerden ulaşamıyorum, telefon numarasını falan değiştirmiş, sosyal medya hesaplarını kapatmış. Bilmiyorum belki okur, duyar falan, bir umut işte. Ulaşabilsem “Çok pişmanım, sensiz olmuyor, beni affet” demek isterdim ona.” İstanbul/2020
“BENİ AFFET”

Bir Cevap Yazın