SEVTAP KURAN’DA GEÇER Mİ

“Kader beni çengi gibi o kucaktan o kucağa gezdiriyor. 37 yaşındayım valla kaç kere yüzün güldü dersen, saat saat söylerim yani o kadar az çünkü. Üç evlilik yaptım. Şimdi üç kere kocasız karıyım yani. Üç nikahtan 4 çocuğum var ama birine bile sahip çıkamadım. Olmadı işte. Çünkü analık da gelir istiyor, huzur istiyor. Geçen öğrendim mesela ben geçimim yok diye küçük oğlanı almamıştım, babası yetiştirme yurduna bırakmış. Dördü bitirip beşe değdi. Ben doğduğumda ismimi dedem vermiş. Sevtap olacak demiş. Anne sülalem benim hep hacı hoca, o taraf istememiş Kuran’da geçmiyor diyerek. Ama dedem inat etmiş “Musafta geçse de geçmese de adı Sevtap olacak” demiş. Öyle koymuşlar ismimi, kaderim de öyle çizilmiş işte. Anam, ismin Kuran’da olmadığı için bahtın da kara yazılmış derdi. Dedemgiller o zaman Andırın’daydılar. Biz zaten oralıyız ama o vakitler Ekinözü’ndeymişiz. Ben orada doğmuşum. Çift, çubuk, tarla, tapan her şeyi vardı dedem tarafının. Babam tarafım yani. O taraf hep zengindi. İşte dedem o vakit hep Adana’ya oturağa, aleme gidermiş. Günlerce kalırmış. Sevtap da oradan işte. Orada vurulmuş bu kadına. Ne var ne yoksa sattı derdi anam, hep bu Sevtap için. Sonra işte daha da durmuyor alıyor bu karıyı Sevtap’ı yani, eve getiriyor kuma diyerek. Nenem işte o geldikten sonra kötü hastalığa tutulmuş erimiş ölmüş. Ben o vakit iki, üç yaşında ancaymışım. Gitmiş sonra bu Sevtap da para pul bitince. İşte o kadının karası kader olup bana geçmiş. Ah almış çünkü nenemden. Beddua salardı, ağıt yakıp ağlardı hasta yatağında diye annem söylerdi. O yüzden diyorum gün yüzü görmedim. Hep hayırsız çıktı adamlar. Döven mi istersin, satan mı istersin, acı acına sokağa atan mı.. Böyle geçti işte hayatım. Kervansız göçebe gibin oradan oraya. Şimdi Rabbimden tek dileğim helal süt emmiş, merhameti olan, başıma yaşadıklarımı kakalamayacak birini karşıma çıkarması.” İstanbul/2020