BEKLEMEK

“20 gündür sosyal yardım almaya uğraşıyorum. Valiliğe gittim, belediyeye gittim ama yok. Daha önceden sosyal yardıma hiç başvurmadım diye alamıyormuşum. Ben şimdi çiçek satıyorum, tezgahım var yani ben bu virüsten önce ne satıyorsam günlük onunla geçiniyordum. Kanaatkar olduğum için yardım istemiyordum. Niye isteyeyim? Az kazanıyorsam az yerim, çok kazanıyorsam çok yerim. Devlet bana vereceğine daha muhtaç olana versin, günlük ekmeğini çıkaramayana versin diyordum o yüzden hiç yardım almadım. Ama bak şimdi 25 gündür sadece bugün tezgah açtım, daha da şu saat oldu siftahım yok. İlk bu virüs çıktığında zaten “evde kal Türkiye” dediler el ayak çekildi, benim bin liralık çiçeğim ziyan zebil oldu tezgahta. Kapadık üstünü gittik, iki hafta dayanır mı o çiçekler? Çöp oldu hepsi. Gene de bak helal süt emmiş insanlar var. Benim kapalı tezgahtan papatya almış bi demet vazonun altına 10 lira sıkıştırmış. Kim olduğunu bilmiyorum ama hayır dua ettim çok, o dua sahibini bulur. Çünkü bu tezgah sahipsiz kalmış, üstünü örtüp çekip gitmişler, çiçekler de tazeliğini kaybetmiş zaten dememiş yani, hakkımı bırakmış. Ben geldim işte 20 gün sonra tezgahı düzeltirken buldum onu. Rabbim böyle insanları iki cihanda da darda komasın. Ama ben şimdi yardıma muhtacım. Versin bana da devlet ne kadar veriyorsa. Onu da bilmiyorum kimi 400 diyor kimi 700 diyor kimi 1000 diyor. Eve gelip duruma bakıp öyle veriyorlar diyor kimisi de. Aslı astarı ne öğrenemedik ama. Şimdi bekliyorum bakalım, gelsinler halimizi görsünler de yalandan mı istiyoruz sahiden mi istiyoruz tutanağa yazsınlar. Bi de bakalım o yardım bir seferlik mi olacak yoksa arkası gelecek mi? Gelmeyecekse ne yiyip içeceğiz valla hiç bilmiyorum. 1000 lira verse bile bi seferlik ne olacak? Benim o kadarlık malım zati çar çur oldu . Devletin bizim gibilere daha çok el uzatması lazım yoksa halimiz çok zor. “ Başka kimden çare bekleyeceğiz ben bilmiyorum, aklıma da gelmiyor.” İstanbul/2020