ÇIKIŞSIZ

“Bütün sosyal medya hesaplarınızın, geldiğiniz gittiğiniz her yerin biri tarafından takip edildiğini düşünün. Üstelik çok çok yakın bir aile dostumuzun eşi tarafından. Öyle ki hanımı, annemin çocukluk arkadaşı. Eşi ve çocukları üzmeye hiç kıyamacağım kişiler. Daha yeni yetişirken bile fren yerine gaza bastım diyerek o zamanki erkek arkadaşımın üzerine arabasını sürmüştü. Çocuğun ayağı kırıldı, aylarca alçılı kaldı. O zamandan bu zamana 30 sene geçti, koskoca 30 sene. Artık çocuk değil yaşını başını almış bir kadınım ama değişen tek şey izleme yöntemleri. Benim sosyal medya hesaplarımın altına, kızının ya da eşinin hesabından girip aşağılayıcı şeyler yazıyor. Mesela kızlı erkekli arkadaşlarımla gittiğim bir eğlencenin fotosu koymuşum şöyle yazmış; “yakışıyor mu hiç sana, senin yaşındakiler torun bakıyor sen erkek tavlama derdindesin. Bayağı bir kadınsın sen, senin sadece piyasa değerin var o da üç kuruş bile etmez” Bu sürekli tekrarlanan tacizlerden bıktım usandım ama bir bakıma da çaresizim. Çünkü bu saplantılı tutumunun adına “korumak” dediği müddetçe ne kendisiyle, ne de benimle yüzleşemiyor. Böyle bir açmazla uğraşmaya çalışıyorum. Kendisi nihayetinde benim “amca” dediğim bir insan. Şu anda 70 yaşının biraz üzerinde. Buna şahit olan insanlar da bu kadar hassas bir konu üzerinde yorum yapmak istemiyorlar. Önceki gün corona sebebiyle mesaj atmış mesela ama hep içinde bir cinsellik iması var ; “sen çok geziyorsun, çok kişiyle yakınlaşıyorsun, Fransız yapma sakın, tehlikeli zamanlar dikkatli ol” diye. Eşini ve çocuklarını bu kadar sevmesem, yakın olmasam belki daha kolay olurdu ama böylesi çok zor. Şimdi her yerden engelledim tekrardan, sosyal medya hesaplarımı da kapattım ama bir yolunu bulacak gene biliyorum. Çıkışsız hissediyorum kendimi” İstanbul/2020