ÖRTÜLMÜŞ İZLER

“Ayrılık bence en zor olan şey hayatta. Belki 25 yaşında ne biliyorsun diyeceksin ama bildiğim kadarıyla öyle yani. Maddiyat falan da önemli ama, onu gene bir şekilde moralin falan yerindeyse düzeltirsin. Ben işte kız arkadaşımdan ayrıldım 8 ay önce atlatamadım daha. Her sabah kalkıyorum bugün nasıl geçecek onsuz diyorum. Burada da değil yani dünyanın öbür ucunda. Kanada’ya gitti okumak için. Ailesinin kararıydı aslında ama o da uydu sonuçta. Ayrılma kararı aldık. Gerçekçi olan da buydu. Gitmeden evvel Kadıköy’de Karaköy -Eminönü iskelesinin yanındaki banklarda oturmuştuk. Mayıs ayıydı. Acayip güzel bir akşamdı. Taşlara oturmuş bi abimiz sürekli ; ” Kar yağmış yollara örtülmüş izler, bulamam diyorum, sen bul diyorsun” diye Cem Adrian’ın şarkısı var ya onu dinliyordu. Hatta amma arabesk takılıyor falan diye de epey dalga geçmiştik. İşte şimdi bazen bi açıyorum YouTubedan dön başa dön başa, belki 10 belki 20 kere kusana kadar gidiyor öyle. Aslında hiç tarzım değil yani, onun da değil ama bilmiyorum bi şekilde o geceye falan ışınlanıyorum. Bi acayip geliyor aslında, yani ben daha hiç yurtdışına çıkmamışım ama şu hayatta en sevdiğim insan dünyanın öbür ucunda. Aynı güne bile uyanmıyorsun aslında. Bilmiyorum geçer belki yavaş yavaş. Geçsin de yani, yoksa zor böyle.” İstanbul/ 2020