HAYATIM DA ROMAN 5

“Sonra oğlumla gelinim benim 450 lira aylıktan üç aylık peşin kirasını verdiğim Ihlamurkuyu’daki evde bir ay oturuyorlar, içerden de iki aylık peşin ödediğim kirayı alıp bana sormadan Gültepe’ye taşınıyorlar.  Sıkıldı gelin tabii o yüzden. Oğlumun başına gelen de gene ortam yüzünden diyorum ben. Götürdü kız bunu Gültepe’ye o hengamenin, cümbüşün içine, oğlum da arkadaş kurbanı oldu. Yazın işte büyük bir uyuşturucu operasyonu yapıyo polis Kuştepe’de. Kaç arabayla geliyorlar böyle dizi dizi. Benim oğlum da o gece ilk defa çocuğu hasta diye içinde madde varmış gibisinden kağıt veriyor birine, karşılığında da 50 lira alıyor. Anne diyor çocuk ;” vallahi de billahi de oğlan ateşliydi ona ilaç alacaktım nöbetçi eczaneden onun için yaptım” diyor. Zaten kağıdın içinde de bir şey yokmuş, boş kağıt vermiş yani içiciye öyle diyor.  50 lirayı alıp, katlanmış kağıt koymuş avucuna. Ben inanıyorum oğluma. Benim oğlum bilmez öyle işler, iyi çocuktur. Benim zaten avukat tutacak param yok ama sağ olsunlar burada, tezgah açtığım mahallede avukatı da, hakimi de hepsi derdimle ilgilendi, akıl verdi, yol gösterdi. Barodan avukat tuttum. Ama zaten mobese kameralarında hepsi var. Oğlumun kağıdı verdiği de, parayı aldığı da görülüyor. Oğlum da inkar etmiyor zaten; “Verdim ama içi boştu kağıdın, uyuşturucu madde yoktu içinde” diyor. Kim bilecek ama? Kim inanacak?. “Evet verdim, karşılığında da para aldım” dediği anda suçunu kabul etmiş olmuş zaten. Yatacak diyor baronun avukatı. Çok yatacakmış hem de. 8 ile 11 sene arası yatar diyorlar. Şimdi işte ömrümde ilk defa, şu yaşımda hapishane görüyorum. Tezgah açmadığım günler Silivri’ye gidiyorum oğlanı görmeye. Bu hafta gelinle, torunu yolladım bakalım moral olsun ona diye. Yine de orada bile hiçbir eksiği olmasın istiyorum. “Anne üşüyorum kalın kazak, mont getir diyor” alıyorum. “Çorap, terlik getir” diyor götürüyorum. Gelin de, bir yaşında torunumla beraber bir süre annesinin yanında kaldı sonra maddiyattan benim yanıma taşındı. Anlaşamıyoruz ama mecburen oğlumun, torunumun hatırına beraber oturuyoruz.” SON/ İstanbul/2020