HAYATIM DA ROMAN 3

“Duymuş bir yerden işte. Bu da asker adamı kıskanmış, olay çıkarmış. Gecenin ikisinde bammm bammm kapım çalınıyor. Bereket adam yok evde anasında o vakit. Ben açmam kapıyı o saatte normalde. Korktum yani. Evde bi tek ikinci eşimden olan oğlum. Var. O da 12 yaşında. Sonra bunun sesini duydum, yani kızın “ anneeee benim” diyerek. Eniştesi, eniştesinin nişanlısı bi de bu taksiyle gelmişler. Açtım tabii kapıyı, bi baktım çöp poşetinin içine o güne kadar ne aldıysam hepsini, o canım nişanlık dahil tıkalamış. “al bunları, ben senin oğlunu istemiyorum artık” diyerek kapının önüne bıraktı. Yüzüğü çıkardı, küpeleri kulağından çıkardı elime koydu. Ben de “ dur bakayım be kızım sen ne yapıyorsun? senin ehliyetin elinde mi de gecenin ikisinde kapıma gelip yüzük atıyorsun? Anan nerede? Baban nerede? “Dedim. O da “senin oğlun bana ağza alınmayacak laflar söyledi, o yüzden atıyorum nişanı” diyince ben de “ senden bana gelin olmaz hadi yürü git” dedim. Bu safinaz nişanı attıktan hemen sonra ben de oğluma bir kız beğendim ki; öyle güzel, hanım, kapalı, okuyan bir kız. Lise sona gidiyor. Okursa daha da okuturum yeter ki oğlumu mutlu etsin dedim. Gene pastamı, çiçeğimi aldım gittim istemeye. Biraz oturduktan sonra kız da okuldan döndü hemen elimi öptü. Bak öyle hanım kız. Nasıl sevdim, içim ısındı. Daha benim safinaz o zamana kadar bir kere bile elimi öpmemiş. Annesi ; “daha okuyor benim kızım, ama yine de kendi bilir” dedi.  Yani bir iki daha gitsem gönülleri alırdım. Ama benim oğlum askerden izne gelmişken, ben bu hanım kızı istemişken, gitti eski nişanlısını; safinaz kılıklıyı kaçırdı. Ama hala aynı fikirdeyim o kız olsa çok daha iyi olurdu. Ben anne olarak öyle düşünüyorum.  Çünkü kız görgülü kızdı, güzel, hanım kızdı. Bu kuru maşa gibi, kupkuru bir karı. Nesini istedi, nesine vuruldu oğlum bilmem?” İstanbul/2020/Devam Edecek.