TUTUŞUNCA ETEKLER

“Bak sabah beri kaçtır arıyor. 10 olmuş di mi? Böyle bir haftadır. Her seferinde meşgule atıyorum. Her yerden yürüyor. Messengerden, Whatsapp’tan.. Naber? Napıyorsun? Özledim zart zurt. Haber uçmuş. Bi alacağımız vardı yüklü, epey de süründü. Üç seneyi geçti. Bu da tanır onu. Yatırdı işte geçende. Dedim ben “gırtlağını kesmeden, kanında boğulmadan adam gibi yatır” dedim. Çökücektim ümüğüne niyeti koymuştum. Bu da duymuş şimdi arıyor işte. Eski manita diyelim. Buna da zamanında çok borç verdim. Beraberdik o zaman işte. Dövmeci açıcam dedi Pangaltı tarafında. Epey para ateşledim buna. İyiydik o zaman. Sonra benim işte işler sarpa sarınca bu da toz. G*tü başı ayrı oynuyordu zaten. Dükkan mükkan yalan oldu. Yedirmiş dostuna, ben ortadan kaybolunca. Bi süre tüydüm ortamdan mecburen. Şimdi işte bir haftadır peşimde. Kokuyu almış. Düzelttik çok şükür işleri, epey bi tahsilat yaptık eski hesaplardan. Var bi iş miş kafamda uygun zaman kolluyorum. Buna da işte haberi gitmiş kafa kopartacak gene. Böyledir bu işler, sahipsiz kalıp tutuşunca etekler sahibine döner tüm köpekler. Atasözüdür bunlar ha, ispatlıdır hepsi. Şimdi napıcam, takıcam tasmayı boynuna gezdiricem.” İstanbul/ 2020