“İki senedir psikoloğa gidiyorum. İnsanlara özellikle ikili ilişkilerde güvenemiyorum. 40 yaşındayım, bu zamana kadar doğru düzgün bir ilişki yaşamadım. Sorun hep benden kaynaklandı onu biliyorum. İçimde hep kötü bir şey olacak hissi oluyor. Tuhaf bir şekilde rezil olmak korkusu. Çok geriye gidince bunun kaynağını annemin çocukken bize söylediklerinde buldum. ” gör bak sana neler yapıyorum ben!”, ” baban akşam gelsin saklanacak yer arayacaksınız”, ” bıktım sizden alıp başımı gidiyorum”, ” dur sen dur daha bu bi şey değil” .. Bunlar hep annemin günlük diliydi. Hep içinde gizli bir tehdit olurdu. Hatırlıyorum küçükken bunlardan herhangi birini duyduğumda kafamda öyle korkunç şeyler canlanırdı ki; annem bi şey yapacak, başıma çok çok kötü bir şey gelecek gibisinden. Yani düşünün en yakınınızdan annenizden duyuyorsunuz bunları. Size bir düşmanlık yapacak yani, hem de akınıza hiç gelmeyecek şekilde. Benim kafamda böyle şekillenmiş. Ben işte çocukluktan itibaren kendimi o tehditlere göre ayarlamışım ve etrafıma kocaman bir duvar örmüşüm. Sonra işte 40 yaşınıza gelmişsiniz bırakın beraberlik yaşamayı el ele bile tutuşmamışsınız. Şimdi iş yaptığımız şirketlerden birinde benimle çok ilgilenen, benim de hoşlandığım biri var. İki senelik psikolojik destek sonucunda en azından yalnızlığıma neyin sebep olduğunu buldum. O yüzden bu ilişkim eğer başlarsa belki eski güvensizlik hissini yaşamam diyorum. Buna inanmak istiyorum en azından ve denemek. Sonuçta yalnız bir ömür geçirmek istemiyorum açıkçası.” İstanbul/ 2020
TEHDİT

Bir Cevap Yazın