HUZUR

“Hayatım boyunca ne çok para, ne öyle ün, mün gibi şeyler istedim. Hele bakıyorum meşhurlara, siyasetçilere falan da hayat değil onların yaşadıkları. Hiç istemem. Bana göre benim hayatım en güzel hayat. 68 yaşındayım emekli hemşireyim.Annem terziydi. Kızlarım da biri endüstri mühendisi, diğeri avukat oldu. Ben buna seviniyorum işte. Her kuşak biraz daha ileri gitmiş, daha çok okumuş, daha ilerlemiş. En gururlandığım şey bu hayatta benim. Para pul falan fasa fiso. Belki uzun yıllar sağlıkta çalıştığım için mi bilemiyorum en güzel, en imrenilecek şey bence. O kadar çok şey görüyorsunuz ki sağlıkta dertler, ölümler şunlar bunlar. Ama hep hırs içinde olursan huzurun olmaz. Ben Beylikdüzü’nde oturuyorum. Param oraya yetti vaktiyle oradan aldım. O zaman ahbaplarım dostlarım ” aaaa orada mı oturacaksın? Orada da oturulur mu? Falan demişlerdi. Eeee oturuyorum işte yıllardır. Hiç de yüksünmedim. Ben huzuruma bakarım. Çocuklarım iyi mi? Sağlığım yerinde mi ? Ondan sonra gerisinin önemi yok. Okutmuşum çocuklarımı benden daha iyi, daha ilerde meslekleri olmuş. Bunu becermek bile yeter. O yüzden bana göre en güzel hayat benim hayatım, en güzel yerde ben oturuyorum, en güzel ev benim. Ben bunları düşünürüm sonra bir acı kahve yapar sigaramı tüttürürüm keyfime bakarım. Günde üç tane ama fazla değil. Her şeyin çoğu zarar. Bazen bir arkadaşla akşamüstü buluşuruz o zaman 4 hadi 5 olur o kadar. ” İstanbul/ 2020