AH ALMAK

“Ben eşime kaçtığımda Allah kimseyi evladıyla sınamasın diye çok ağlamıştı annem. Ahı kaldı üzerimde üzdüm diye. Öyle diyorum artık. Kızım 52 yaşında Morbid Obez. Evden dışarı çıkmıyor pek. Ama dert bi tek bu olsa tüp mide falan var şimdi, bulunur yine hal çaresi. Psikolojik olarak da problemli. İlaçlarını düzenli aldığında gene iyi ama sapıtıyor bazen. Evvelden beri Hakan Taşıyan hayranıydı zaten ama şimdi iyicene kafaya takmış. 15-20 gündür gene alevlendi. Odasının duvarına ojeyle “içimdesin, kadeh, kadeh, duman, duman” yazmış. Kız ne yaptın rezil etmişsin duvarı diyorum.” Hakan, akşam yazmış unutmayayım onu diye” diyor. Videolarını falan seyrediyor işte her şeyde bir şey buluyor, sanki kendine söylüyor gibi. ” Hakan, bana aşık! Uyuma sakın bu gece dedi bana”, ” Beni istemeye geleceklermiş, kırmızı elbise giy dedi bana” yok güya “mercimek köftesi yap benim için” demiş buna. Dün mesela 4 koca tepsi mercimek köftesi yaptı yarım yamalak. O da çamur gibi vıcık vıcık. Ne koydu içine Allah bilir ? yenmez de… Bırakmıyor da bakayım. Sonra akşam uyuyordu güya iğneyle dürtmüşsün gibi uyandı ” dur ne yapıyorsun” dememe kalmadı balkona çıktı avaz avaz bağırıyor ” ben Hakan’dan hamileyim, çocuğunu doğuracağım onun” diye. Koca gövdeyi tutup çekemiyorsun da anca yalvarıyorsun. Kızkardeşim kocası ölünce yanıma geldi de anca beraber baş ediyoruz valla. Ahı kaldı anamın üzerinde. Keder sahibi olmuştu kocaya kaçtım diye. İşte 70’i geçtim hala evlat derdiyle uğraşıyorum böyle.” İstanbul/ 2020