DERS

“İki sene evvel hayatımı değiştiren büyük bir olay yaşadım. Aklımın ucundan geçmeyecek bir şey oldu. Karımın beni internet ortamında aldattığını öğrendim. Ben öğrendiğimde 6-7 aylık bir hikayeymiş. Bir şeylerin ters gittiğini seziyordum ama böyle bir şey hiç beklemiyordum. Yakaladım diyeyim. İşte öyle bir durumda aklınıza tek gelen şey intikam oluyor. Ödetmek bir manada. Zaten bitmişsiniz, çökmüşsünüz yani her bakımdan. Ben de “çocukları göremeyeceksin! ömrünün sonuna kadar seslerini bile duyamayacaksın” dedim. İçimde öyle bir öfke vardı ki, işte elimde çıktılar, resimler, yazışmalar şunlar bunlar. Mahkemede delil yani hepsi o bakımdan. Evden gitti, çocukları bırakmadım tabii. Karabük’e annesine gitti. Seslerini bile duyurmadım belki 6-7 ay diyeyim. Kız 6, oğlan 3 yaşındaydı o vakit. Annem işte o zaman devreye girdi. Benim annem baksanız ilkokulu bile bitirmemiş yaşlı bir kadın ama işte çoğu okumuşu cebinden çıkarır. Bana hayatımın nasihatını verdi; “oğlum” dedi “çok yanlış yaptı, cahillik yaptı ama sana yaptı, bebelerine yapmadı, onlardan mahrum edersen sabilerine daha çok kötülük yaparsın, çocuk anneye düşman edilmez” dedi. Beni öyle bir ayıktırdı ki öfkem azaldı bir bakıma. Yani bir yol düşünün onu çamura basa basa da yürürsünüz, kenardan dolanaraktan da. Tabii ki de hala kızgınım, aklıma geldiğinde kanım çekiliyor ama eğer anlaşmalı boşanmamış olsak, işte ; “ sizin anneniz şöyle kötü kadındı” falan diye yazdırmış olsam, bu çocuklarımı hep etkileyecekti. Şimdi anneleriyle beraberler. Bakıyorum mutlular yani. Tatillerde ben alıyorum, bazen 15’de bir gidiyorum falan. Böylesi daha iyi oldu diyorum şimdi. Bu bir derstir yani bakacak olursan. Yani ben şöyle görüyorum; yanlışı, yanlışla mı düzelteceksin? Doğruyla mı? Budur bana göre. Sonuçta yaşıyorsun bi şeyler, sonra geçip gidiyor. Sen ne yaptın o önemli.” İstanbul/ 2020