BAŞKA DİL

“Anaokulunda aşçıyım. Geçen gün izin aldım, faturaları yatırmak için 2 saat erken çıktım. Bankada sistem bozulmuş ana baba günü gibi içerisi. Numara alıp beklerken anamı arayayım dedim. Konuşuyoruz telefonda işte oradan buradan. Kulakları da tam duymuyor biraz işte, çok değil ama az biraz sesli konuşuyoruz. Az ötemdeki kadın ben konuştukça “cık cık” yapıyor sanki ayıp bi şey ediyomuşum gibi. Sonra baktım kadın yanındaki adama sesli sesli “ Allahım çok şükür sana Türk doğdum, Türk öleceğim. Çok şükür Arap değilim” diyor, bana doğru uzanıp. Bana laf uzatıyor yani. Benim anamın yaşı 75 olmuş daha Bismil’den, Diyarbakır’dan hiç çıkmamış. 15 sene olmuş ben İstanbul’a geleli kapımdan geçmemiş yani. Eee ben nece konuşucam onunla? Kürtçe konuşuyorum ki anlasın diye. Çünkü başka dili yok. Türkçesi de biraz var ama o kadar değil yani, telefonda zaten zor duyuyor. Ama o bana laf atan kadın beni Arap sanıyo. O yüzden dokunduruyor bana. Garibanlığımıza bakmıyor da sadece kulağına değen başka dili duyuyor. Arap olsam böyle mi olurdum elimde tekerlekli valiz, tıkır tıkır dükkan geziyor olurdum. Ama orada ona bunu diyemedim ya, işte ondan herhalde daha çok içime işledi ” İstanbul/ 2020