SURVIVOR

“38 yaşındayım işsizim. Eşim de ben de 6 ay içinde işten çıkarıldık. 2 yaşında bir kızımız var. Şu an en sevindiğimiz şey kızımızın bezden kurtulması. Çünkü otomatikman önemli bir masraf kalemi çıktı. Sadece buna sevinmek bile yeteri kadar zavallıca bence. İşte yani düşünün orta yaşı geçmiş iki insansınız ve hayatınızda hiçbir şey daha oturmamış. Normalde bu yaşlar düzenin stabilize olduğu, gelecek kaygısının azaldığı yaşlardır di mi? Ama halimize bakın! Haaa bi de şöyle şeyler var tabii. Sigarayı sarma içiyoruz, içkiyi evde yapıyoruz. Mutfak laboratuvar gibi. Sinema, konser desen yok.Torrent sağolsun filmlere oradan yürüyoruz. Kitap desen bedava bulduğumuzu indiriyoruz tablete. Elektrik fazla gelecek diye çamaşır kurutmayı çalıştırmayalı epey olmuştur. Survivor yapıyorsunuz yani. İşte sanki medeniyet bi yerlere gelmiş ama biz uzağına düşmüşüz gibi bi durum. Bu umutsuzluk benim bütün aidiyet bağımı ezip geçti. Şimdi bi de Elazığ depremiyle deprem kaygısı bindi üstüne. Enkaz altındayız yani cümleten ve her bakımdan. İşte o yüzden ben öncelikle kızım için bu ülkeden bi şekilde kurtulmanın derdindeyim. Nasıl olur ne zaman olur bilmiyorum ama eşimle beraber bütün umudumuzu buna bağladık. Daha da konuşurum ama bu kadarla kalması daha hayırlı” İstanbul/ 2020