SUYUN ÜSTÜ

“48 yaşındayım. Bir süredir yalnız yaşıyorum. Çok yanlışları olan bir insanım. Ticari hayatta yaptığım büyük hatalar neticesinde bu durumdayım. Kendinize olan kızgınlığınız bir süre sonra çevrenize yansıyor. İster istemez bu böyle. Bu yüzden bütün çevremden uzaklaşmayı seçtim. Beraber olunca bir süre sonra kendinizi hep onların gözünden görmeye başlıyorsunuz. Başarısız olmuş, ailesine sahip çıkamamış, güvenlerini sarsmış bir adam. Bu bakış içinize siniyor ve su üstünde durmanız güçleşiyor. Bu yüzden yalnızlık kendi kararım oldu. İki senedir otelde yaşıyorum. Daha doğrusu yaşamaya çalışıyorum. Çok ufak tefek işler yaparak günlük yaşıyorum. Benim açımdan bu dibe vurmak bir bakıma. Ve hatta su üstünde durmayı bile becerememek. O noktada kendinize olan saygınız da, tahammülünüz de azalıyor. Birtakım şeyleri düzeltebileceğim noktayı geçtim. Aile bakımından da, maddi olarak da. O yüzden geleceğe dair bir hayalim de yok, olmasını umut ettiğim bir şey de. Aynaya bile bakmıyorum artık. Yani o derece kendimden ümidi kestim. Böyle işte. Başka da bir şey yok söyleyeceğim.” İstanbul/2020