ARABA

” İnsan yaşadıkça sıkıntı bitmez. Bir merhaleyi aşarsın tam düzlüğe ulaştım sanırsın ama bir de bakmışsın ki aşacağın dağ daha yüksek. Ben ömrüm boyunca bunu gördüm. Yaşamaktan anladığım bu benim. O yüzden düzlüğe ulaştığında yayılıp yatmayacaksın ki önündeki dağ için idmanlı kalasın. Tutumlu olacaksın bir kere. En başta para lazım insana yaşamak için. Şimdi bunları niye anlatıyorum? Gençler öğrensin, anlasın diye. Oğlum iki yıl oldu evleneli. Yakında inşallah torun gelecek. Gelecek ama nasıl gelecek? Sanki yeryüzünde ilk Adem doğacak. Öyle bir alay- ı vâlâ ile arzı endam edecek. Paralar savruluyor görüyorum kör değilim çok şükür. Hanım ben kızıyorum diye her şeyi saklıyor ama ayan beyan meydanda . Görgüsüzlükten başka bir şey değil. Bir şey yaptılar  mesela daha yeni. Bebek partisiymiş. Cafede oldu o da. 50 kişi çağırmışlar. Annesiyle bizim nişamızda 15 kişi yoktu. Tema belirlemişler bilmem ne. Bir de firma tutmuşlar işte o temayı yapsın diye. Bir şey yok ortada sadece caf caf. Allamış, pullamışlar bunları söğüşlemişler. Prens masalından tema mıymış.  Laf olsun torba dolsun. Dolan torba da bunlarınki değil haa.. Bunlarınki boşalan torba. Bir bebek arabası aldılar, iki aylık Toki taksidi ödenir . 4 bin lira diye duydum annesine söylerken. Mama iskemlesi aldılar mesela 2 bin lira.  Şimdi bu para benim cebimden gitmiyor, kızgınlığım o değil. Ama el kadar bebek için bu masrafı benim aklım almıyor. Odasını modasını saymıyorum bile. Gelin, daha çok böyle şeylerin heveslisi, oğlan da onun ağzının içine bakıyor. Ziyanlık başka bir şey değil. Bir sene, bilemedin iki sene kullanacağın şeylere servet ödemek aptallık benim lugatımda.  Allah korusun patır patır işten adam çıkarıyor, ekonomi ortada. Atılırsanız aldığınız arabada gezer, üçünüz birden mama iskemlesinde yersiniz dedim geçende. Göz devire devire bakıyor ben öyle diyince gelin. Ama sonuçta bir şey yapamıyorsun, kızdığınla kalıyorsun. Dediklerinin hükmü olmayan devri geçmiş bir adamsın onların gözünde.” İstanbul/2020