SAFRALAR

“27 yaşındayım, sanat tarihi mezunuyum ve işsizim. İşsiz olmamdan daha kötüsü de yakın bir gelecekte iş sahibi olabileceğime dair bir inancımın olmaması. O yüzden aile kurmak, işte baba olmak falan bunlarla hiç ilgilenmiyorum. Ama bunu bir beceriksizlik olarak da görmüyorum. Bu içinde yaşadığımız çağın bir sonucu. Etrafımdaki arkadaşlarımın çoğu ya işsiz, ya çok kötü şartlarda çalışıyorlar. Ben öyle bir iş hayatı da istemiyorum, emeğimin sömürülmesine izin vermek de. Hele, hele bir çocuğun, bir kadının sorumluluğunu almayı hiç istemiyorum. Öyle açıkgöz, tutuğunu koparan bir tip de olmadığım için küçük yaşıyorum. Ailemle oturuyorum ve onlar İstanbul’da oldukları için burada yaşıyorum. Ben İstanbul’u üçüncü dünyanın başkenti olarak görüyorum. Yavaş yavaş bu pozisyonunu sağlamlaştırıyor. Şöyle bir bakın etrafınıza kimleri görüyorsunuz? İşte Suriyeliler, Azeriler, Afganlar, Özbekler, Afrikalılar, Türkmenler di mi? Bunlar da tıpkı bizim gibi yüksek medeniyetin dışına atılmışlar. Avrupa’nın istemedikleri, safra olarak gördükleri. İşte biz de onlara talibiz. Ortaçağ’daki delilerin doluştuğu gemiler gibi işte, karaya oturana, ya da bir kayaya falan çarpana kadar böyle gideriz. Bu insan ayırmak, ırkçılık falan değil. Ben Türkiye’nin talip olduğu bu lige öfkeliyim. İşte İstanbul da bütün bu safranın toplandığı yer. Bu şehirde, hatta Türkiye’de kim varsa bana göre bu deliler gemisine doluşmuştur yani. Ama belki şansı yaver giden lüks kameraya binmiştir de kendini başka tarafa gidiyor sanıyordur, o başka.Ama odur yani, o kadardır” İstanbul/ 2019