DİZ PROTEZLERİ

“ Yeniden dünyaya gelecek olsam erkek olarak gelmek isterdim. Bu toplumda yaşayacaksam bunu isterdim. Üç kızım var. Allah herkesin evladını bağışlasın ama keşke onlar da erkek olsaymış diyorum. Niye? Çünkü; şöyle bir bakın genç, yaşlı bütün kadınların sırtı, beli bükük, kamburu çıkık.  Yük taşımaktan işte. Gençlerinki belki şimdi belli değil ama onlarınki de ileride çıkacak. Hepimizin sırtına bir semer vurulmuş çok affedersiniz “taşı bunları” denmiş. Zengini de, fakiri de, eğitimlisi de, cahili de böyle. Meyve, sebze, market, alışveriş poşeti taşımaktan bahsetmiyorum yanlış olmasın. Toplumsal yükten bahsediyorum. Kaygıdan, korkudan, baskıdan, susturulmaktan, adam yerine konmamaktan bahsediyorum. Kaç kadın, kaç çocuk cinayete kurban gitti son zamanlarda okumuşsunuzdur. Bıçaklananlar, boğulanlar, öldürülenler, gökdelenden atılanlar, neler, neler di mi? Bir felaket filmi sanki. Kaçının katili bulundu, kaçına ceza geldi? Bunlar işte hepsi bizim sırtımıza yüklenenler yükler. Öldürülen ben değilim ama yani her an başıma gelebilir Allah korusun. Böyle bir kaygı az şey mi?  Güldün suç, içtin suç, çalıştın suç, gezdin suç, bakımsız oldun suç, yemek yapmak istemedin suç. Ne bileyim işte hep suçlu bir şekilde sensin. Kaldırılan cenaze de sensin, suçlu da sensin. Ben mesela artık kızlarımı eğer akşam hava karardıktan sonra eve dönüyorlarsa mutlaka metro çıkışından alıyorum. Ateşte yemeğim de olsa, makinaya çamaşır da atmış olsam gidip alıyorum. Koca kızlar aslında. En küçüğü 21 en büyüğü 28 yaşında. Ama korkuyorum manyağın birine rastlarlar diye. Bunlar hep bizim içimize sindiremediğimiz yükler işte. Etrafımda 60 yaşını geçip de diz protezi taktırmamış kadın yok. Düşünün işte taşıdığımız ağırlık dizlerimizi, belimizi, sırtımızı nasıl parçalıyor. Ruhsal olarak taşıyamadıklarımızın acısı bedenimize biniyor. Onun için kızlarıma hep diyorum başka ülkeye gidin orada yaşayın diye. Şimdi bir de ekonomik kriz var o da başka bir kuvvetli sebep. Normalde bir anne, hele de benim gibi eşini kaybetmiş yalnız bir kadın bunu söyler mi? Yalnız kalacağım diye korkar di mi? Ama ben söylüyorum bunu çocuklarıma. Okumamış bir kadın olabilirim belki ama çocuklarım için endişe ediyorum. Çünkü kadınsanız bir değeriniz yok bu toplumda bunu görüyorum.” İstanbul/2019