SINAV

“Şu anda zor bir dönemden geçiyorum. Daha doğrusu ailecek geçiyoruz. Bir tür sınav diyebiliriz. Evet sınav tabii.  Oğlumun psikolojik sorunları var. Bunu aşmaya çalışıyoruz. Okulların açılmasından kısa bir süre sonra okula gitmemeye başladı. 15 yaşında. Önce ergenlik, inat, delikanlılık restleşmesi, işte geçici bir durum falan sandık ama değilmiş. Gittikçe daha şiddetlenmeye başladı. Sürekli korktuğunu söylüyor. Niye olduğunu bilmiyoruz. Kalbim çarpıyor diyor. Ağlama krizleri falan. İşte doğru dürüst uyuyamıyor, yemek yemiyor, halüsinasyona benzer birtakım şeyler falan. Bilemiyorum nasıl olacak? Psikiyatriste gitme konusunda da isteksiz, ilaçlar konusunda da. Annesi tabii daha zorlanıyor. Beni suçluyor. İşte, mükemmeliyetçi olmamı eleştiriyor daha çok.  Dersleri, arkadaşları, sosyal hayatı konusunda çok baskıcı olduğumu söylüyor. Bu da ayrı bir zorluk yaratıyor. Dün mesela randevusu vardı sabah, gidemedi. Üstüne de gitmek istemiyoruz daha kötü olmaması için. Okul falan bu sene kaldı sanırım. Ben öyle görüyorum. Ama benim için oğlumun sağlığı önemli. Eski haline dönsün de okumasın isterse ne yapalım yani diye düşünüyorum artık. Eskiden daha farklı düşünürdüm. Her baba gibi iyiliğini istiyorsunuz neticede evladınızın, dersleri konusunda olsun, toplum içindeki durumu olsun. Arkadaşlarınla, öğretmenlerinle hepsiyle konuştuk. Okulda ne oldu diye? İşte bir tehdit mi? Kız meselesi mi? Çete mi? şu mu? bu mu? diye ama bir şey yok bildiğimiz kadarıyla. Çok başarılı bir çocuktu, arkadaşları arasında sevilen falan, zaten iyi bir okulda okuyor. Eşim zaten çok titizdir, dikkatli bir annedir. Neyi gözden kaçırdık diye düşünüyoruz tabii. Bilemiyorum önümüzdeki sene için İstanbul’dan başka bir şehir, başka bir okul da gündeme gelebilir belki. Eğer oğlum; “ben bu okulu istemiyorum baba” derse tabii.  İşte böyle birdenbire çözemediğimiz bir durumla karşı karşıya kaldık. Yeni yıldan tek beklentim bu; önce oğlumun, sonra ailemin sağlığı. Başka da bir şey istemiyorum. ” İstanbul/ 2019