HİKAYE

“İnsan ne için yaşar?” diye sorarım hep. 68 yaşında bir adamım yeni buldum cevabını. İnsan bir hikayesi olsun diye yaşar. Ama öyle sıradan bir hikaye değil. Anlatılmaya değer bir hikaye olacak illa. Şimdi bak bundan iki yıl önce sorsan işte karısı dört yıl önce ölmüş, çocuklarını yetiştirmiş, bağkurlu bir adam olarak “ çok şükür elhamdüllillah kimseye muhtaç olmadan yaşadık” derdim. Bu ne demek biliyor musun? Köşeleri çizilmiş bir hayat yaşadım. O hayata sadık kalarak da emr_i hak vaki olunca da öyle gideceğim demek. Ama iki yıl önce işin rengi değişti. Arkadaşımın bir marketi var, eski mahalleden tanıyorum. Çok sık takılırdım oraya. Sohbete, yardıma falan. Orada bir hanıma rastladım. Türkmenmiş mahalleden yatalak bir adama bakıyormuş. Mazlum, edepli, 35-40 yaşlarında bir kadın. O aralar 2012 model opel Astra’yı satmışım. İki oğlum var, onlara pay edeyim, hayattayken paramı yediklerini göreyim diye. Bir tane Çiçekçi de iki oda bir ev, bir de bu araba zaten kalacak olan. Evi de benden sonra ne yaparlarsa yaparlar dedim. Çok değil ama az da değil. 25 birine 25 birine. O şekil düşündüm. Üç-beşle de kendim için implant falan işte. Hesabım oydu. Bana o zaman dediler işte bunlar için, bu yabancılar için “ dikkatli ol! kelle koparırlar” diye..“Memlekette annem hastalandı” para,“oğlum iş kuracak” para, “vizemi yenileyeceğim” para,“telefonum bozuldu” para. Hepsi için verdim. Hatta istediğinin daha fazlasını verdim. Bacısı mı hasta?, anası mı?, oğlu mu?, vize için mi?, şu mu, bu mu? hiç araştırmadım. İki kere sinemaya gittik. Biri Ayla’ydı. Çok ağladı ama omzumda. En az sekiz, on kere yemeğe götürdüm. Belki daha bile fazladır. Bir kere Abant’a götürdüm iki günlüğüne. Bir kere boğaz turu yaptırdım şu turist gezdiren teknelerde. Haaa bir keresinde de sabah gidip akşam dönmecesine Sapanca’ya gittik mangal falan. Sonra iş değiştirdi, Esenler tarafına gitti. Telefonu melefonu hep değişti. Bitti gitti. Şimdi oğullarım beni düşman belledi. İkisi de konuşmuyor benimle. Araba parasını yedirdim diye. 60 bin liraya hayal aldım, en güzelinden hikaye satın aldım ben iki senelik. Helali hoş olsun diyemedim. Dedirtmediler bunu bana.” İstanbul/2019