SOĞAN FİYATLARI

“Dün sabah aradım Kütahya’daki büyük bacanağa dedim ki sen İstanbul’da pazarda soğan kaç lira, lahana kaç lira biliyor musun? Dolmuş kaç para biliyor musun? Anlamazlığa geliyor da bana diyor ki “bacanak paraya mı sıkıştın, kabzımallığa mı heves koydun, hayrola?” Allah bu kentsel dönüşümü yerin yedi kat dibine soksun. Bir heves, sanki yeni gelin çok affedersin gerdeğe girecek. Hepsi koşturdu. Ne oldu bak şimdi? Bir ben değil yani, çoğusu böyle. Şimdi bendeler. Şubat sonunda bir yıl olacak. Kayınvalide, kayınpeder, bir de işsiz güçsüz küçük kayınbirader. Küçük dediysem en küçük diye yoksa kazık kadar. 32 mi ne? öyle bir şeydir. 80 metrekare evde bir de hanımla ben, etti mi 5 büyük baş. Verdiler bunlar da bir heves evlerini. Sona kaldılar ama. Dedim o zaman bitiremez diye. Kime söylüyorsun? Çok afedersin eşşek zortluyo sanki. 2 ay ödedi bunlara müteahhit kirayı, sadece iki ay. Sonra harç bitti, yapı paydos. Evleri yıkıldığınla kaldı.Yok mutfak eskiymiş de, yok asansör yokmuş da pazar arabasını üst kata çıkaramıyorlarmış. Al sana. Benim hanım tarafı kalabalık. 7 kardeşler. 4 kız, 3 oğlan. En küçük baldız dört sene oluyor, sizlere ömür. Hadi de ki; şimdi yanımda olan işsiz güçsüzü de sayma, etti mi 5. Ama niyeyse bizim üstümüze yıkıldılar. İşin ekonomisini bırak nefes alamıyorum evde. Sabah atıyorum kendimi dışarı taaa akşam ayazına kadar. İşte sabah mutfağı boş bulursam salam, peynir, zeytin koyuyorum yarım somunun içine, bir de çay demleyip dökebilirsem termisofona şanslıyım. Haa şimdi gelelim İstanbul’a. Hanıma diyorum; – ” niye Bursa’daki ortanca baldıza, niye Kütahya’dakinin yanına gitmiyorlar da yatağı, döşeği buraya serdiler” diye. Sonuçta onların durumları iyi. Güm güm gümlüyorlar. Hastaymış anası bana öyle diyor. Kum dökmeye, safra kesesine hastalık adını koyuyor. Sanki doktor da hastahane de bir tek İstanbul da. Kütahya’da kum dökülmüyor mu? Bursa’da safra kesesine bakmıyor mu doktorlar? Tövbe estağfurullah, ne diyeyim başka?” İstanbul/ 2019