YÖNELİM

“Şu an sinirden delirmiş vaziyetteyim. Ruh halim tam bu; Cinnetin eşiğinde. Tırnak etlerimi soydum. Parmaklarım kanadı. Delirdim. Çünkü arkadaşlarımdan biri köpeklik yaptı. Arkadaşlarımdan diyorum ama bir saat öncesine kadar öyleydi. Sildim, engelledim her yerden. Koyduğum son postun altına “okudum cici kız” yazmış. İşte bir yazı göndermiştim okuyun, paylaşın vs diye. Konuyla da alakası yok aslında. İklim değişikliği ile ilgili akşam koymuştum. Gece yazmış.. Öğlene kadar orada kalmış. Benim yönelimlerim için laf sokmuş işte “cici kız” diyerek. Benim hesabımı ailem de, arkadaşlarım da şu, bu takip ediyor. Yılanlık düpedüz. Kimseden saklamıyorum o ayrı hikaye. Yani gizlemiyorum. Taytımı da giyiyorum, rimelimi de sürüyorum yeri geldiğinde. Manikürüm vardır hep. Sinirden kopardım hepsini şimdi. Yoldum dibine kadar. Aslında onu yolmak istiyorum. Ama ben kimseye ben şuyum işte falan demedim. Bilmiyorum kaçtım mı? Korktum mu? Her neyse ayrı mevzu.. Demedim ama. Gerek görmedim. Ya da hazır hissetmemiş olabilirim orası beni ilgilendirir. Ama bu tam azgın köpeklik. Bir sürü telefon konuşması yaptım öğlenden beri arkadaşlarımla. Kulağıma yapıştı telefon. Özür dilerim bilmem ne diyormuş. Dilesen ne olur? Benim ailem mutaasıp bir aile değil belki ama geniş görüşlü de değil. Abim mesela bir aralar yürümeme takmıştı, kırıtma, doğru yürü falan diye. Geçtik gerçi artık oraları ama.. İşte şimdi bilmiyorum çok kızgınım, öfkeliyim. Titriyorum sinirden. Niye bu kadar öfkeliyim? Çünkü birincisi hainlik yaptı bir arkadaşım. Tam kuduzluk işte. İkincisi beni damgalamış oldu. Ya tamam belki sakladığım bir şey yok ama sosyal medyadan ilan edeceğim bir şey de yok belki. Tam kudurgan mallık yaptığı.” İstanbul/2019