“HAYAT BU”

“Eşimden ayrıldım, iki kızımla beraber yaşıyorum En büyük hayal kırıklığım eşimin başka bir kadınla beni aldatması oldu. Ben ona inanılmaz şekilde güvenirdim. Ağlayarak geçirdiğim zamanlardan sonra şimdi mutluyum. Ayrılmak eşimin tercihiydi. Ben önce iki çocuğumuz var falan diye mücadele ettim. Ama şimdi şöyle düşünüyorum; 38 yaşındayım herkes evli olmak ve bunu sürdürmek zorunda değil. Eğer bir şeyler yolunda gitmiyorsa bunu sürdürmek bir çile. O yüzden şimdi insanların özgür alanları olması gerek diye düşünüyorum. İyi ki de böyle bir karar almış eşim teşekkür ediyorum şimdi ona. Çünkü şimdi kendimi daha iyi ve özgür hissediyorum. Ben hep eve kapalı yaşamışım bunu farkettim bu süreçte. Eşim de baskıcı bir insan değildi ama niye böyle yapmışım bilmiyorum. Şimdi yeniden ikinci üniversiteyi okuyorum.. Üçüncü sınıftayım. Onu bitirince de Medya ve İletişim okuyacağım. Şimdiki güvenli, mutlu halime gelmem, gelebilmem üç yılımı aldı. Üç yılda tamamladım kendimi. Ama uzun ve zorlu bir süreçti. Hani kanser hastaları derler ya hep “ Neden ben? Neden ben?” diye, ben de öyle soruyordum. Fakat şimdi üzerinden üç yıl geçtikten sonra şöyle düşünüyorum; herkesin bir tercihi var. Eşim de böyle bir tercih yaptı. Asla, asla kötü bir adam değil, çocuklarıyla çok ilgili bir baba. O yüzden gene de onun mutlu olmasını istiyorum. Ama bakın sevmiyorum. Çünkü böyle dediğim zaman insanlar algılayamıyor. “Seni terk etmiş bir adamın niye mutlu olmasını istiyorsun?” diyorlar ve beddua etmemi istiyorlar. Ama ben etmiyorum. Çünkü gerçekten bana bir kötülüğü olmadı. İnsanların tercihleri değişebilir, hayat bu.. Ben şimdiye kadar kendimle hiç gurur duyamadım ama duyacağım herhalde bundan sonra. Ben kendi gücümün farkına varamamışım. Pek çok şeyi başardım. Öyle düşünüyorum. Bu yüzden kendimle gurur duymak için de çok sebebimin olduğunu düşünüyorum artık.” İstanbul/ 2019